مدیریت و برنامه ریزی پس از بحران

زلزله به عنوان یک عامل تهدید کننده حیات شهری تلقی شده اند. طی سال های اخیر بسیاری از بحران های طبیعی با برنامه ریزی مناسب می توان اثرات منفی این گونه از وقایع طبیعی را کاهش داد. کشور ایران به علت قرارگیری روی کمربند زلزله خیز جهان محسوب می شود که به دلیل خصوصیات زمین شناسی و غیر فعال بودن گسل های فعال در داخل و حریم شهرها تلفات جانی بالایی را در اثر زلزله از دست داده است. غیر فعال بودن گسل شهر زنجان باعث شده است که در نقشه های پهنه بندی خطر زلزله در ایران در محدوده با خطر نسبی زلزله کم قرار گیرد. بنابراین تعیین محل اسکان اضطراری قبل از وقوع زلزله یکی از اقدامات اساسی پیشگیرانه برای مواقع بحرانی است در این پژوهش با استفاده از ترکیب مدل دلفی فازی و نرم افزار ARC GIS مدل شده است محلی مناسبی برای اسکان موقت مردم در نظر گرفته شود. روش تحقیق توصیفی تحلیلی می باشد و مرحله شناخت مطالعات اسنادی و مطالعات میدانی انجام گرفته است. نتایج حاصل از ارزیابی صورت گرفته با استفاده از روش دلفی فازی معیار اصلی عوارض طبیعی با میانگین وزنی ۰.۵۲۳ و زیر معیارهای آن فاصله از گسل با وزن ۰.۳۹۹ و فاصله از سیل با وزن ۰.۲۸۷ و معیار اصلی دسترسی به تسهیلات شهری با میانگین وزنی ۰.۳۳۳ - فاصله از بیمارستان و مراکز درمانی با وزن ۰.۲۵۲ و زیر معیار بافت شهری با میانگین وزنی ۰.۱۰۰ و فاصله از شریانهای اصلی با وزن ۰.۱۷۷ و فاصله از لوله نفت با وزن ۰.۲۵۴ بیشترین ارجحیت را برای مکان یابی برخوردار است و همچنین براساس نقشه پهنه بندی که بوسیله نرم افزار GIS تهیه گردیده شاخص تاسیسات و تجهیزات شهری و زیر معیارهای فاصله از پمپ بنزین، ایستگاه فشار قوی، ایستگاه تقلیل فشار گاز و فاصله از خطوط فشار قوی به ترتیب ۰.۲۹۴۹، ۰.۲۹۷۸، ۰.۱۷۸۴ درصد از مساحت کل بهترین محل های اسکان موقت برای شهر زنجان می باشد که هدف و سیاست گذاری در این مطالعه، مکانیابی سکونتگاههای موقت قبل از بحران و وقوع زلزله در شهر زنجان می باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی زلزله ، اسکان موقت ، مدل دلفی فازی ، شهر زنجان