مقایسه تطبیقی ورودی مساجد از منظر پایداری (مطالعه موردی: مسجد ظهیریه تبریز و مسجد جامع عباسی اصفهان)

ورودی مساجد در معماری صفوی، به عنوان یک فضای انتقالی میان محیط بیرونی و درونی مسجد معدنی و عملکردی، با شرایط اقلیمی هر منطقه سازگار بوده و به عنوان یک فضای ورودی مساجد در معماری صفوی، محیط بیرونی و درونی مسجد را به هم پیوند می داده است. این پژوهش با رویکرد تطبیقی ورودی های مسجد ظهیریه تبریز را مورد بررسی قرار داده است. نتایج مطالعه نشان می دهد که در مناطق سرد و خشک اصفهان به صورت بسته، چندلایه و پوشش خورده تر با استفاده از نمادهای سرد و دریافت حرارت جلوگیری کرده اند، درحالی که در مناطق گرم ورودی ها باز و کشیده تر با تهویه مطلوب طراحی شده اند. این مطالعه نشان می دهد که طراحی ورودی مساجد متناسب با شرایط اقلیمی، ضمن حفظ هویت معماری بومی می تواند در طراحی ورودی ها در توسعه معماری معاصر با رویکرد اقلیمی و پایداری موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

معماری صفوی ، ورودی مساجد ، مسجد ظهیریه ، مسجد جامع عباسی ، اقلیم پایداری معماری