بررسی منطقه کویری از لحاظ پتانسیل های جذب گردشگری و تفریحی با استفاده از معماری مناسب اقامتگاه ها

قسمت قابل توجهی از کشور ایران در منطقه های بیابانی و کویری واقع هستند اما واقع در زیرساخت های گردشگری در این مناطق بسیار اندک است. هنر و معماری همیشه در هر حال تابع قوانین معین و شناخته شده ای است که پیوندی محکم با فرهنگ و ارزش های جوامع بشری می شود. و به همین دلیل سبک های معماری در شرایطی فرا رسنده پیوند انسان را با طبیعت کمرنگ کرده است. بر همین اساس با توجه به گذراندن اوقات فراغت و تفریح برای کاستن از فشار روحی و جسمی بسیار می باشد. از طرفی گردشگری به عنوان صنعتی بدون دود و دارای پتانسیل بالقوه اقتصادی شناخته می شود که می تواند راه های فراوان گردشگری را در مناطق کویری به رسمیت می شناسد. پژوهش حاضر با هدف بررسی معماری مناسب اقامتگاه ها در این راستا است که در نهایت منجر به پایداری اقتصادی و توسعه آن می گردد. پژوهش حاضر با عنایت به اینکه گردشگری یکی از گسترده ترین صنایع خدماتی محسوب شده و مسیری برای ارتقای سطح فرهنگ عمومی جوامع و ایجاد روابط بین المللی بین فرهنگ های مختلف است. با هدف بررسی و شناخت عوامل موثر در طراحی اقامتگاه توریستی و تفریحی در منطقه کویر و معرفی منطقه کویر به لحاظ پتانسیل های جذب گردشگری و تفریحی با استفاده از معماری مناسب اقامتگاه ها پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

مناطق کویری ، مکان تفریحی ، گردشگری ، معماری بومی ، فرهنگ