بررسی الگوی حرکت و ادراک محیطی در تهران با رویکرد پیوستگی فضایی؛ مطالعه موردی بازار سنتی و ایرانمال

مقدمه/بیان مساله: مطالعه الگوی حرکت و ادراک محیطی در فضاهای شهری، به ویژه در مجموعه های تجاری و بازارها، به عنوان ابزاری برای تحلیل پیوستگی فضایی و تعاملات انسانی با محیط، اهمیت ویژه ای دارد. در این پژوهش، بازار سنتی و ایرانمال در تهران به عنوان دو نمونه متفاوت از فضاهای تجاری در نظر گرفته شده اند که بافت های متفاوت و ویژگی های خاص خود را دارند. این مطالعه با هدف تحلیل چگونگی تاثیر پیوستگی فضایی بر الگوی حرکت و ادراک محیطی در این دو فضا صورت می گیرد. اهداف: هدف اصلی این تحقیق، بررسی چگونگی ارتباط پیوستگی فضایی و الگوی حرکت افراد در بازار سنتی و ایرانمال است. همچنین، تلاش بر تحلیل ادراکات فضایی کاربران این فضاها و ارزیابی تاثیر طراحی فضایی بر رفتارهای افراد در این محیطها می باشد. روش تحقیق: در این تحقیق از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده و گردآوری داده ها به شالوده ای اسنادی و کتابخانه ای صورت گرفته است. یافته ها: نتایج نشان می دهند که پیوستگی فضایی تاثیر چشمگیری بر الگوی حرکت و ادراک محیطی افراد در این فضاها دارد. در بازار سنتی، پیوستگی فضایی کمتر است و کاربران تمایل دارند مسیرهای کوتاهتر را برای دسترسی با مقاصد خود انتخاب کنند. در حالیکه در ایرانمال، طراحی پیوسته تر و فضای بازتر باعث می شود افراد تمایل بیشتری به حرکات و زادانه و تعامل با فضا نشان دهند. نتیجه گیری: طراحی فضاهای تجاری با توجه به اصول پیوستگی فضایی می تواند تاثیرات مهمی بر رفتار کاربران و کیفیت تجربه فضایی و نهایت داشته باشد. در این میان، بازاریابی و برنامه ریزی شهری باید با در نظر گرفتن این اصول، به گونه ای موثر و کارآمد، کاربران را به تجربه های مطلوب هدایت کنند.

کلیدواژه ها:

الگوی حرکت و ادراک محیطی ، پیوستگی فضایی ، تعاملات انسانی ، بازار سنتی و ایرانمال ، تهران