تجلی معماری بومی در طراحی داخلی خانه های روستایی استان مازندران (روستای امره)

این مقاله به بررسی تجلی عناصر و اصول معماری بومی در طراحی داخلی خانه های روستایی می پردازد و تاثیر آن بر ایجاد فضای گرم و دلپذیر را تحلیل می کند. معماری داخلی روستایی از یک سو تحت تاثیر اقلیم و شرایط محیط طبیعی و از سوی دیگر با الگوی عیشت خانواده ها ارتباط دارد. به طور عمده خانواده های روستایی در ساخت مسکن از امکانات محیط پیرامون و مواد و مصالحی که طبیعت در اختیار آنها قرار می دهد، استفاده می کنند. اما در سال های اخیر تغییرات و دگرگونی های زیادی در وضعیت مسکن روستایی پدید آمده است. هدف از این پژوهش برطرف کردن معایب طراحی داخلی خانه های سنتی و ارائه الگوی مسکن بهینه با توجه به ویژگی ها و الگوهای فرهنگی و شیوه های سکونت روستایان، برای بازگرداندن آنان به خانه های سنتی اصلاح شده و استفاده از مصالح بوم آورد متناسب با شیوه های زندگی روستایی و بومی می باشد. سوالی که در این موضوع مطرح شده است، این می باشد که چگونه می توانیم بحث بومی گرایی را در معماری داخلی روستاها رواج دهیم و از معماری مدرن شهری خارج کنیم؟ مطابق با مطالعات و تحقیقات اولیه، روستاییانی که از سکونت در خانه های جدید، گاه در دهه های اخیر که در روستاها احداث می گردد رضایت نسبی ندارند، بیان می کنند که اگر معایب خانه های سنتی برطرف شود، از زندگی در آنها رضایت کافی خواهند داشت و به این خانه ها بازمی گردند. روش گردآوری این پژوهش: کتابخانه ای، تجربی، کیفی، همبستگی و میدانی وفرضیه ای می باشد. در نتیجه، در این مطلب شناخت عواملی که روستاییان را به زندگی در خانه جدید و ترک خانه سنتی سوق می دهد، از یک سو و کشف کیفیت های با ارزش و ترمیم پذیر خانه سنتی و همچنین نواقص آن و شناسایی نیازهای جدید از سوی دیگر، در ارائه الگوی مسکن جایگزین در منطقه راهگشاست.

کلیدواژه ها:

روستایی بومی ، معماری داخلی بومی ، بومی گرایی ، رفتارشناسی ، فرهنگ و بنیاد آرامش ، تجلی معماری