تدوین الگوهای طبیعت گرا با نگاه به شاخصه های طبیعت و معماری ایران و ژاپن

این پژوهش با هدف بررسی و تحلیل الگوهای طبیعت و طبیعتگرایی در معماری ایران و ژاپن، به موقعیت مکانی و نقش طبیعت در طراحی معماری این دو کشور می پردازد. در این راستا، پژوهشی به بررسی شاخص های موجود در طبیعت هر یک از این افراد، عوامل طبیعی و گونه های باغ ها که نمادهای طبیعی آنها می شوند، می پردازند. روش تحقیق به کار رفته در این مطالعه، توصیفی-تحلیلی است و شامل کاوش در نمونه های موردی و تطبیق پذیری بین آن ها می باشد. این به ما اجازه می دهد تا به درک عمیق تری از نحوه طراحی و ساخت باغ ها در هر دو کشور دست یابیم. به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که باغ ها در ایران و ژاپن نه تنها تحت تاثیر عوامل طبیعی و فرهنگی خاص خود قرار دارد، همچنین می تواند به عنوان یک علم واحد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. از این رو، بررسی دقیق تر این عوامل می تواند به غنای فرهنگی و طبیعی باغ سازی در سطح جهانی کمک کند و زمینه ساز تبادل تجربیات و ایده ها میان دو فرهنگ غنی باشد. بدین ترتیب، این پژوهش می تواند بهتر از ویژگی های فرهنگی و زیست محیطی در زمینه معماری و باغبین دو کشور کمک کند و شفاف ساخته است گونه مطلوب طراحی هردو سبک باغ را در کنار یکدیگر.

کلیدواژه ها:

معماری طبیعتگرا ، الگوهای طراحی ، ایران ، ژاپن ، عناصر طبیعی