بررسی آسیب پذیری ساختمان های بلند جهت دستیابی به ویژگی های فرم مقاوم و ایمن در برابر حوادث، بر اساس مولفه های معماری

ایمن سازی مولفه ای موثر در معماری و شهرسازی است. لذا طراحی هوشمندانه ی فرم ساختمان در کاهش اثر مخرب حوادث طبیعی (زلزله، طوفان و ...) و غیرطبیعی (جنگ و انفجار و ...) به نحو غیرقابل انکاری سرنوشت ساز است. در کلان شهرها به واسطه پیشرفت تکنولوژی و تغییر شیوه ی زندگی، بلندمرتبه سازی متحول شده و در ایران نیز بیش از پیش با این مقوله روبرو هستیم. قرن جدید شاهد ورود مرحله ی جدیدی است که بلندمرتبه سازی با استانداردها، ضوابط و اصول مشخص به منظور ایمنی در برابر حوادث باشد. هدف از این پژوهش، تبیین نقش معماری در استانداردها و ضوابط ساختمان های بلند در برابر حوادث با استخراج و تدوین معیارهای فنی است. از این رو مدل پاسخ به پرسش های مطالعه حاضر با استفاده از روش تحلیلی توصیفی (ترکیب روش های تحلیل کمی و کیفی) به شیوه کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته است. محققان برای پاسخ به سوالات تحقیق، معیارهای ایمنی ساختمان های بلند را مورد بررسی قرار داده اند. سپس با استفاده از مطالعات کتابخانه ای شده، نخست مدل (ماهیت کمی و کیفی) ساختمان هایی که مورد تهدید قرار می دهد، تبیین مبانی نظری پرداخته و آسیب هایی به شکل و ماهیت ساختمان های مورد نظر را مشخص کرده اند. سپس با واسطه ی دستیابی به شاخص های مذکور، با تحلیل سلسله مراتبی AHP ضرایب وزنی به دست آمده و با استفاده از نرم افزار Expert choice میزان آسیب پذیری ساختمان های بلند در درجه اول تحت تاثیر عوامل مربوط به شاخص کالبدی و در درجه دوم اصلاحات در لبه ها و توده ها است. نتایج نشان می دهد که در ترم و فرم ساختمان های بلند در کاهش خطرات ناشی از حوادث طبیعی و غیرطبیعی، طراحی معماری می تواند منابع ایمنی ساختمان ها را بهبود بخشد و در جهت امنیت شهروندان را تضمین کند.

کلیدواژه ها:

ایمن سازی ، فرم مقاوم ، معماری ، ساختمان های بلند ، حوادث طبیعی و غیرطبیعی