تاثیر معماری فضاهای سبز شهری بر شادابی و نشاط جامعه

معماری، اصول و طراحی نوع خاصی از سازه های هر منطقه براساس یافته های پیشینیان و تلفیق آن با علوم جدید است که حیطه های مختلفی را در بر می گیرد. یکی از مهم ترین حوزه های معماری حیطه ی شهرسازی در بستر فضای سبز و تفریحگاه های شهری مثل پارک ها و فضاهای سبز و... است. طراحی فضای سبز به گونه ای که هم اصالت شهر را حفظ کند و هم به زیباسازی آن کمک کند هدف معماری فضای سبز است. در این بین سنجش شاخص های توسعه ی فضای سبز و ارزیابی معماری مربوط به آن از دیدگاه شهروندان از اهمیت زیادی برخوردار است. بر این اساس پژوهش حاضر به دنبال آن است تا به بررسی ارزیابی کیفی معماری فضاهای سبز شهری و بازگشت به طبیعت در دل زندگی ماشینی را بررسی کند. از این روی پژوهش حاضر به صورت کیفی توصیفی بوده و برای پیشبرد کار از پرسشنامه استفاده کرده و از جامعه ی آماری شامل ۲۸۰ نفر اقدام به نمونه گیری و در عات بهره برده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که تاثیر محیط های سبز الجمع آوری اط- که در ارتباط با طبیعت می باشند - بر شادابی و نشاط و تفریح شهروندان خیلی بیشتر است اما این مورد نیز به تغییر در معماری و استفاده از معماری ویژه در راستای طبیعت نیازمند است. همچ نین بررسی ها نشان داد که فضاهای سبز شهری بایستی مورد بازنگری کیفی، نوسازی و تغییر در سیستم زیبایی قرار گیرند تا بتوانند رضایت شهروندان را به خود جلب کنند.

کلیدواژه ها:

معماری ، طبیعت ، فضاهای سبز شهری ، شهروندان