زیبایی شناسی معماری ایرانی با پیوند عشق عرفانی حضرت مولانا

مقاله حاضر به بررسی نقش مفاهیم عرفانی در انسجام زیبایی شناختی در معماری ایرانی-اسلامی، با تاکید ویژه بر عشق عرفانی مولانا می پردازد. در این پژوهش، ارتباط عمیق و بنیادی بین اصول عرفانی و معماری ایرانی-اسلامی بررسی می شود، به ویژه چگونه مولانا با مفاهیم عشق، وحدت و رمزگرایی در شعر خود، پایه گذار مفاهیم معنوی در فضای معماری ایرانی بوده است. معماری ایرانی-اسلامی نه تنها به عنوان یک هنر، بلکه به عنوان یک بستر معنوی و روحانی عمل کرده است که در آن زیبایی شناسی، نمادگرایی و فضاسازی با مفاهیم عرفانی هم پوشانی دارد. بر اساس این دیدگاه، عشق عرفانی مولانا به عنوان یکی از مولفه های اصلی در شکل دهی و معنابخشی به فضاهای معماری ایرانی اسلامی به ویژه در فضاهای مذهبی و فرهنگی نمایان است. این مقاله با استفاده از تحلیل مفهومی و تطبیقی، به شواهد تاریخی و نمونه های برجسته از معماری ایرانی-اسلامی پرداخته و نشان می دهد که چگونه مفاهیم عرفانی در این معماری، انسجام و زیبایی شناسی خاصی را به وجود آورده اند. همچنین، نتایج این تحقیق می تواند به درک بهتر ارتباط بی نهایت فلسفه، عرفان و هنر در معماری ایرانی-اسلامی و تاثیر آن بر فرهنگ و هویت ایرانی کمک کند.

کلیدواژه ها:

زیبایی ، معماری ، عشق ، عرفان ، مولانا ، سماع ، معماری ایرانی