تعمیم رویکرد توسعه پایدار در برنامه درسی کارشناسی معماری در ایران

امروزه با توجه به دخل و تصرف بیرویه انسان در محیط و تهدید منابع طبیعی، آموزش معماری پایدار به یک ضرورت جهانی تبدیل شده است. هدف این آموزش، دستیابی به نگرش، دانش ها و مهارت های لازم برای تحقق اهداف توسعه پایدار است. این مقاله به بررسی لزوم توجه به آموزش معماری پایدار در دوره کارشناسی معماری ایران و تحلیل ساختار کلی، رسالت و اهداف برنامه آموزشی پایداری می پردازد. با بازنگری در برنامه درسی فعلی و ادغام اصول پایداری در دروس تئوری، عملی و استودیوهای طراحی، می توان به آموزش موثر معماری پایدار دست یافت. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی انجام شده است. ابتدا تحقیقات پیشین در زمینه آموزش پایداری در دانشکده های معتبر جهانی و تجربیات دانشگاه هایی که در این حوزه پیشرو هستند، بررسی شده است. سپس اجزا و پارامترهای مهم برنامه آموزشی پایداری بر اساس اهداف توسعه پایدار شناسایی شده اند. در نهایت، ارتباط بین برنامه آموزشی کارشناسی معماری ایران (مصوبه ۸۸۲ شورای عالی برنامه ریزی) و موضوعات آموزش پایداری تحلیل شده و برنامه آموزشی پیشنهادی برای آشنایی دانشجویان با مباحث پایداری ارائه شده است. همچنین، پیشنهادات و سیاست هایی برای موفقیت در آموزش و اجرای پایداری در سطح شهری مطرح شده اند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، دوره کارشناسی معماری ، برنامه درسی معماری ، آموزش معماری پایدار