بررسی نقش حیاط مرکز در حفظ راندمان انرژی طبیعی با توجه به گونه شناسی مسکن در شهر بم

خانه های حیاط مرکزی راهی توان دستاوردی مطلوب در جهت طراحی پایدار قلمداد می شوند که با پرداختن به شرایط اقلیمی و همچنین زمینه های فرهنگی و اجتماعی شکل گرفته اند. و اگرچه تمام این اصول سنتی به دلیل رشد جمعیت و تغییر ارزش های فرهنگ و سبک زندگی اجتماعی در طراحی ساختمان های معاصر دگرگون شده است، محیط های اعتباری صورت گرفته نظر می رسد هنوز هم در طراحی معماری فعلی در مناطق شهری با ویژگی های محیطی و فرهنگی مشابه هنوز مورد کاربرد هستند. در این پژوهش نیز با بررسی چهار نمونه از خانه های سنتی شهر بم به این سوال که کدام فرم خانه حیاط مرکزی در شهر بم متناسب با اقلیم دارای راندمان مطلوبی در خصوص بهره مندی از انرژی طبیعی است پاسخ داده شود. این پژوهش با هدف شناخت هندسه خانه های حیاط مرکزی با توجه به الگوهای متناسب با اقلیم شهر بم به منظور بهره مندی از انرژی طبیعی صورت گرفته است. نتایج حاصل نشان می دهد، خانه های بهبودی در خصوص نسبت های سطح به حجم و سطح به محیط نسبت به دیگر گونه ها عملکرد بهتری دارند. اصلاح کل پوسته خارجی ساختمان، تناسب سطح زیربنا در جهت گیری مناسب، استفاده از نور طبیعی و خانه انصاری نیز از نظر جهت کشیدگی ساختمان دارای موقعیت مناسب تری می باشند. این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی با مطالعات کتابخانه ای و داده ها از روش تحلیل محتوا دنبال گردیده است.

کلیدواژه ها:

حیاط مرکزی ، راندمان انرژی ، گونه شناسی مسکن ، طراحی پایدار