بررسی تاثیر متغیرهای کالبدی بر تقویت روابط اجتماعی در فضاهای همسایگی مسکونی: تحلیل ویژگیهای فضایی و طراحی محیطی بهعنوان عوامل موثر

روابط اجتماعی قوی نقش مهمی در سلامت جسمی و روانی و رضایت از زندگی دارند. کمتوجهی به این نیاز می تواند به مشکلات جسمی و روانی، کاهش روابط همسایگی، گرایش به خانه های شخصی و خصوصی سازی فضای خانواده منجر شود. هدف این پژوهش، جستجوی عوامل طراحی معماری موثر در ارتقای روابط اجتماعی در فضاهای مسکونی منطقه ۲۲ تهران بوده است و روش این پژوهش توصیفی - تحلیلی است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که ویژگیهای کالبدی محیط، از جمله تراکم مسکونی، زیبایی و جذابیت ظاهری، طراحی فضاهای باز عمومی، تسهیلاات خدمات محلی و ویژگی های مرتبط با دانه بندی، نقش موثری در ارتقای یا تضعیف روابط همسایگی دارند. طبق نظر صاحب نظران، تراکم مسکونی بالا، احساس ازدحام و تمایل به کاهش تعاملات را به دنبال دارد، درحالی که تراکم پایین منجر به کاهش تماس های اجتماعی می شود. طراحی مناسب فضاهای عمومی از نظر شکل، اندازه، کف و لبه ها، فرصت های بی شتری برای مکث، حضور و ارتباط میان ساکنان فراهم می کند. همچنین، تسهیلاات خدمات محلی با ایجاد فرصت های تعامل غیررسمی به تعمیق روابط همسایگی کمک می کنند.

کلیدواژه ها:

ارتقای ، روابط اجتماعی ، متغیر کالبدی ، فضاهای مسکونی ، فضای همسایگی