بررسی نقش تعاملات اجتماعی در شکل گیری قرارگاه های رفتاری در فضای مشترک مجتمع های مسکونی (نمونه موردی: مجتمع های مسکونی منطقه۳ قزوین- ملاصدرا شامل راژیا، کسری، باران)

فضاهای عمومی از عناصر اصلی در شکل دادن زندگی اجتماعی است. تعامل و ارتباط، سنجشی برای میزان مطلوبیت مکان های جمعی تلقی می شود، بنابراین شناسایی عوامل تاثیرگذار بر این ارتباط ها در مکان های جمعی دارای اهمیت می باشد. هدف این پژوهش بررسی تعاملات اجتماعی در شکل گیری قرارگاه های رفتاری در فضای مشترک مجتمع های مسکونی است. روش تحقیق این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی با برداشت میدانی و با استفاده از مشاهده اجرا گردیده است. ابزار سنجش مصاحبه است. جامعه آماری شامل سه مجتمع مسکونی در شهر قزوین، منطقه۳، ملاصدرا شامل راژیا، کسری، باران است. نتایج حاکی از آن است که نقش و قابلیت های مولفه های کالبدی، اجتماعی و ادراکی در طراحی مجتمع های مسکونی تاثیرگذار است و کیفیت فضاهای باز در فراهم آوردن بستری مناسب برای قرارگاه های رفتاری و تعاملات اجتماعی ساکنین موثر است. همچنین با بررسی و تحلیل نمونه ها و ترسیم نقشه ی قرارگاه رفتاری مشخص شد که از میان معیارها، عوامل کالبدی بیشترین تاثیر را در تعاملات اجتماعی و قرارگاه های رفتاری دارد. همچنین مجتمع راژیا در مقایسه با مجتمع کسری و باران از فضاهای مشترک بیشتری از لحاظ قرارگاه ها است و تعاملات اجتماعی بیشتری بین ساکنین در آنجا بیشتر است.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، فضای های مشترک ، مجتمع های مسکونی ، قرارگاه رفتاری