معماری و هنر درمانی: طراحی فضاهای شفابخش با تاکید بر شواهد علمی، رویکردهای انسان محور و تجربیات مراکز موفق

فضاهای درمانی تاثیر چشمگیری بر کیفیت تجربه بیماران و روند بهبودی آن ها دارند، اما بسیاری از محیط های درمانی کنونی به جای تامین نیازهای روانی و اجتماعی بیماران، صرفا بر عملکردهای فیزیکی متمرکز شده اند. این مسئله می تواند استرس، اضطراب و احساس انزوا را در بیماران افزایش دهد و کیفیت درمان را کاهش دهد. این پژوهش با هدف بررسی و ارائه چارچوبی جامع برای طراحی فضاهای درمانی که الوه بر رفع نیازهای جسمی، به بهبود روانی و اجتماعی بیماران نیز بپردازد، انجام شد. روش تحقیق شامل تحلیل محتوایی داده های کیفی از منابع معتبر، بررسی نمونه های موفق فضاهای درمانی، و ارزیابی تطبیقی میان اصول طراحی انسان محور، هنر درمانی و شواهد علمی بود. تحلیل داده ها نشان داد که نور طبیعی، رنگ های آرامش بخش و ارتباط با طبیعت می توانند اضطراب بیماران را کاهش داده و روحیه آن ها را تقویت کنند. همچنین، استفاده از هنر درمانی از جمله نمایش آثار هنری و ایجاد فضاهای بازی، تجربه مثبت تری برای بیماران ایجاد کرد. این پژوهش نتیجه گرفت که طراحی فضاهای درمانی باید با تاکید بر ترکیب مولفه های فیزیکی و روانی انجام شود. چارچوب پیشنهادی شامل طراحی فضاهای انعطاف پذیر، اجتماعی و خصوصی، و استفاده از مواد طبیعی و نور مناسب است که می تواند در بیمارستان ها و مراکز توانبخشی به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

طراحی انسان محور ، کاهش استرس ، هنر درمانی ، معماری درمانی ، فضاهای درمانی