تاریخگرایی در معماری معاصر ایران در کارهای سید هادی میرمیران

در مباحث نظری معماری و شهرسازی ایران در رابطه با 'هویت' و 'سنت' مفاهیم بحث ها و گفتگوهای بسیاری مطرح شده است. در این مقاله سعی بر این است که روش و رویکرد میرمیران در باز به کارگیری سنت یا به عبارتی تاریخگرایی، در معماری معاصر ایران مورد بررسی قرار گیرد. لذا در ابتدا به شرح مختصری از زندگی و تحصیلات سید هادی میرمیران پرداخته و پیشینه آموزشی و مقالات برتر، جوایز و افتخارات، ویژگی های سبک معماری، گرایش های معماری میرمیران و بررسی آثار و طرح های هادی میرمیران پرداخته و سپس تاثیرات نگاه او به معماری گذشته ایران را در معماری معاصر با استفاده از تحلیل مفهومی آثار او عنوان می کنیم و به روشنی در می یابیم که میرمیران در فضای معنوی و مفهومی به دنبال ارائه بازتبیینی انتزاعی و غیر مادی از سنن و عناصر تاریخی معماری ایران بوده و مفاهیمی مانند تضاد درون و بیرون، نور، شفافیت و سبکی در شکل معاصر آن در معماری ایران را باز آفرینی می کند. میرمیران از جنبه های صوری و تداوم شکلی معماری گذشته بهره می گیرند و در معماری امروز به همان شکل و یا با تغییراتی از آن استفاده می کند. در واقع می توان گفت یکی از شاخص ترین نگرش ها منتج از تداوم شکلی در ایران را می توان در اندیشه های میرمیران دید.

کلیدواژه ها:

سید هادی میرمیران ، سنت ، هویت ، تاریخگرایی ، مدرنیته ، معماری معاصر