باغ های ایرانی: الهام بخش طراحی فضاهای سبز در معماری معاصر

باغ های ایرانی بعنوان نمادهای هنر و معماری ایرانی می کوشند. این باغ ها که اغلب بر اساس الگوی چهار باغ و با تاکید بر تقارن و هماهنگی طبیعت طراحی شده اند، جلوه ای از ارتباط انسان با طبیعت و مفاهیم عمیق فرهنگی و معنوی هستند. پژوهش حاضر اصول طراحی باغ های ایرانی را تحلیل می کند. در معماری باغ، معماری آب و درهم آمیختگی این با ساختار اصلی ترین عامل همواره به باغ ایرانی ساخته می شود. بکشیده آن معماری باغ، که در جریانی کم نسبت به حرکت آب و مشاوره و عوامل طبیعی بر ساختار باغ مطبوع و پذیرفته می باشد. به این معنا که باغ کوچک محدوده دیوارهای باغ نمی شود، بلکه سیر تکاملی باغ به گونه ای است که با طبیعت پیرامون خود پیوند می خورد و با محیط سود می برد. در این رو مطالعه آن بهتر فهم می شود. این پژوهش در صدد است تا ضمن بررسی و تحلیل باغ های ایرانی، دستاوردهای ارزشمندی را که نیازمند مطالعه و بازشناسی است، احصا نماید. نتایج پژوهش نشان می دهد که باغ های ایرانی به دلیل ویژگی های ممتاز خود، نظیر طراحی هندسی، استفاده از منابع طبیعی و مفاهیم معنوی، می توانند الگویی برای فضاهای سبز پایدار و هویت محور در شهرهای اسلامی معاصر باشند. نمونه هایی نظیر باغ ارم، باغ جهان نما، باغ تخت جمشید و باغ دولت آباد کتاب تهران و پارک آب و آتش در ایران، تاکیدکننده قابلیت تطبیق این اصول با نیازهای زیست محیطی و اجتماعی در معماری ایرانی هستند.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، باغ ایرانی ، معماری معاصر ، باغ ، هندسه