بازشناسی تاثیر اقلیم گرم و مرطوب در آفرینش و خلق معماری بومی خانه های بوشهر

اقلیم به عنوان یکی از مولفه های اصلی در طراحی معماری، تاثیر عمیقی بر شکل گیری فضاهای زیستی دارد و در ایران، به ویژه در مناطق گرم و مرطوب مانند بوشهر، معماری بومی با توجه به شرایط آب و هوایی خاص این منطقه توسعه یافته است. این مقاله به بررسی تاثیر اقلیم بر ویژگی های معماری سنتی بوشهر و شناسایی روش ها و الگوهای موثر در طراحی خانه ها در این نواحی می پردازد. روش تحقیق به صورت توصیفی و تحلیلی است که بر اساس مطالعه ویژگی های معماری و شناسایی عناصر کلیدی طراحی در نظریه های بومی انجام شده است. یافته ها نشان می دهد معماران گذشته با استفاده از هوش منطقه ای و درک عمیق از اقلیم، فضاهایی را ایجاد کرده اند که به خوبی به نیازهای ساکنان پاسخ می دهد. انواع فضاهای باز و نیمه باز و طراحی متناسب با چرخش هوا از جمله ویژگی های بارز این معماری هستند. توجه به این الگوهای طراحی می تواند به احیای دوباره ارزش های فرهنگی و معماری منطقه کمک کند و تجربه زیست محیطی غنی تری را برای ساکنان فراهم آورد. این مقاله بر اهمیت بررسی و بهکارگیری ویژگی های بومی در طراحی های معاصر تاکید دارد و به ایجاد راهکارهایی برای بهبود کیفیت زندگی در جوامع گرم و مرطوب می پردازد. با در نظر گرفتن این اصول، می توان هم به حفظ هویت فرهنگی کمک کرد و هم نیازهای مدرن را برآورده ساخت.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، معماری بومی ، بوشهر ، الگوهای طراحی