تحلیل معیارهای طراحی مدرسه ابتدایی با رویکرد معماری زمینه گرا به منظور یادگیری مشارکتی دانش آموزان

مدرسه ابتدایی به عنوان اولین مکان ورود کودک به زندگی اجتماعی است و این محیط طراز اندازه بتواند در اجتماعی شدن وی مستقل نماید. در مسئولیت پذیری اجتماعی و فردی نوجوانان و کودکان موفق عمل نماید. بی شک بر یادگیری و شکل گیری شخصیت او تاثیر مثبتی دارد.بنابراین رویکردی روانشناسانه به معماری مدرسه وجود دارد که اهمیت فضای فیزیکی و توجه به جزئیات ساخت آن را ضروری می سازد.رویکردهای متعدد و متنوعی در طراحی مدرسه ابتدایی مطرح شده است.در این پژوهش معماری با رویکرد زمینه گرا و توجه به ابعاد اجتماعی و اقتصادی و کالبدی در طراحی مدرسه ابتدایی محقق را یاری ساخته تا با ارائه مدلی تحلیلی مبتنی بر آن و تاثیر گذاری آن بر مولفه های یادگیری مشارکتی را بررسی نماید. تکنیک مورد استفاده جهت مطالعه مولفه های مختلف مدل های فوق از طریق مصاحبه های هدفمند ساخت یافته ابتدایی طوری که برای جمع آوری داده های کیفی، مصاحبه عمیق نیمه ساخت یافته با ۱۳ نفر از کارشناسان معمار حرفه ای و آکادمیک انجام شده است و پس از آن با استفاده از روش تحلیل شناختی تحلیل شده است. یافته های کیفی نیز بیانگر تاثیر عواملی از جمله بهداشت و ایمنی،تداوم مطلوبیت و آرامش،سازگاری کاربری های محور،هویت مشارکت های دوستدار کودک،دسترسی پیاده به مدرسه،بکارگیری فضاهای باز و نیمه بسته،طراحی فضاهای با نشاط،توجه به عنصر رنگ انرژی حرکت دارد. منظور تحقق مدارس با شیوه های آموزشی نوین از جمله یادگیری مشارکتی می بایست به اولویت های مطرح شده در طراحی و ساخت مدارس ابتدایی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مدرسه ابتدایی ، معماری ، یادگیری مشارکتی ، معماری زمینه گرا