تعامل روح زمان و مکان در معماری معاصر ایران (نمونه موردی:آثار کامران دیبا و نادر اردلان)

معماری به عنوان شکلی از بیان فرهنگی، عمیقا با نگرشها، ایده ها و شرایط سیاسی-اجتماعی حاکم بر زمان خود در هم تنیده است. مفهوم "روح زمان" یا "Zeitgeist" جوهر این رابطه را در بر می گیرد و فضای فکری و فرهنگی جمعی را نشان می دهد که روی عملکرد معماری تاثیر می گذارد. در زمینه معماری معاصر ایران، این مفهوم دیدگاه ارزشمندی برای بررسی چگونگی بازتاب و پاسخدهی طراحی مدرن به پویایی های منحصربه فرد اجتماعی-فرهنگی و سیاسی ایران امروزی ارائه می دهد. این تحقیق به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه پیشینه تاریخی و فرهنگی ایران در کنار تحولات اجتماعی-سیاسی، برشیوه های طراحی معماران در دوره معاصر تاثیر می گذارند. هدف این تحقیق شناسایی چگونگی تفسیر و پاسخ معماران معاصر ایران به جریان های فرهنگی، اجتماعی و تکنولوژیکی زمان خود از طریق طراحی است. تحقیق پیش رو با استفاده از روش تجزیه و تحلیل نمونه های موردی و بررسی شیوه های طراحی معماران، نشان می دهد که تغییرات فرهنگی و بینش هایی جدید در معماری معاصر ایران چگونه هم به عنوان بازتابی از سنت ایرانی عمل می کند و هم پاسخی به ویژگی های در حال تکامل آن دوره یا روح آن زمان است.

کلیدواژه ها:

روح زمان ، معماری معاصر ایران ، دوران مدرن ، کامران دیبا ، نادر اردلان