نقش فرم و رنگ فضاهای آموزشی در ارتقاء خلاقیت کودکان

با توجه به اهمیت فضاهای آموزشی در فرایند یادگیری و رشد خلاقیت، پژوهش حاضر به تحلیل چگونگی تاثیر طراحی معماری و انتخاب رنگ ها بر توانایی های خالقانه کودکان می پردازد؛ زیرا کودکان سرمایه های آینده هر سرزمین و بخش مهمی از آینده کشور خود را بر عهده دارند. دوره کودکی نقطه عطفی در پرورش خلاقیت کودکان است. بنابراین فضاهای آموزشی کودکان نقش مهمی در خلاقیت آنان دارد. امروزه مجموعه های آموزشی خالق در فضاهایی فاقد طراحی مناسب و یا در فضاهایی با کاربری غیرآموزشی مانند خانه ها قرار گرفته و با رنگ آمیزی و نقاشی، ظاهرا فضا را به محیطی کودکانه تبدیل کرده اند. در داده های جمع آوری شده از روش های تحقیق توصیفی، تحلیلی و کتابخانه ای، پیرامون مبانی نظری تحقیق و بررسی یافته های نوین در زمینه های روان شناسی رنگ و محیط استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که فرم های متنوع و رنگ های مناسب می توانند به طور قابل توجهی به تحریک خلاقیت و انگیزش کودکان کمک کنند. به ویژه، استفاده از رنگ های زنده و فرم های غیرمعمول به افزایش سطح فعالیت های خالقانه و مشارکت فعال در محیط های آموزشی منجر می شود. این پژوهش اهمیت طراحی موثر فضاهای آموزشی را در بهبود قابلیت های خالقانه کودکان برجسته می سازد و راهنمایی هایی برای معماران و طراحان آموزشی ارائه می دهد تا به توسعه کیفیت آموزش و پرورش خلاقیت کودکان بپردازند.

کلیدواژه ها:

فرم و رنگ ، خلاقیت ، فضاهای آموزشی کودکان ، معماری کودک