بررسی و چگونگی تاثیر الگوهای فضایی محیط بر سازماندهی روابط انسانی با رویکرد روانشناسی محیط

در یک معنا رفتار انسان در مقیاسی جهانی تحت تاثیر محیطی است که در آن زندگی می کند. از آن جایی که رفتار اجتماعی انسان ها در خلاء رخ نمی دهد، یکی از فضاهای موثر بر این رفتار، محیط کالبدی است. بنابراین از یک سو محیط کالبدی بر رفتار انسان ها موثر است و از طرفی، انعکاس محیط کالبدی در کیفیت محیطی که انسان ها در آن زندگی می کنند تجلی می یابد. به این ترتیب یک رابطه عینی بین انسان، محیط کالبدی و کیفیت زندگی وجود دارد. اصول و معیارهای بسیاری در روانشناسی محیط را می توان برای سنجش تاثیر الگوهای فضایی محیط بر روابط انسانی مورد تجزیه و تحلیل قرار داد، بدین نحو، تحقیق حاضر پس از تجزیه و تحلیل به ارایه راهبردهایی مطلوب تر، در جهت ارتقاء کیفیت فضایی و میزان تاثیر این محیط بر روابط و رفتار انسان ها می پردازد. روش عمل این پژوهش به این صورت می باشد که بعد از مرور متون نظری و تجارب عملی مرتبط، شاخص های مورد بررسی در ابعاد کالبدی-محیطی شناسایی و توسط انواع روش های توصیفی-تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. همچنین تعیین راهبردها توسط جداول (SWOT) برای هریک از شاخص های مورد مطالعه انجام گرفته است. این تحقیق به عنوان انگاشتی که بیان کننده میزان تاثیر محیط کالبدی بر رفتار انسان ها است، به تصمیم سازان کمک می کند تا با آگاهی از میزان تاثیر گذاری برنامه ریزی های خود، کاستی های موجود در برنامه های جاری را در جهت ارتقاء ابعاد کالبدی محیط، کاهش دهند و یا برطرف کنند.

کلیدواژه ها:

محیط کالبدی ، روابط انسانی ، روانشناسی محیط ، الگوهای فضایی