تحلیل تجربه ها، مادهها، تبصره ها و قوانین مرمت شهری؛ در مداخله با بافت بلندمرتبه مسکونی

مجتمعهای مسکونی بزرگ مقیاس، پس از گذشت نزدیک به هفت دهه از ساخت، به سنین بازنشستگی خود نزدیک شدهاند. این مجتمعها، در دوران پس از جنگ جهانی دوم در کشورهای درگیر جنگ، از جمله کشورهای اروپایی و آمریکا و نیز با اختالف زمانی اندکی در ایران، عمدتا در پاسخ به نیاز مسکن شهری ساختهشدند. تخریب بسیاری از این مجتمعها و جایگزینی آنها با طرحهای دیگر شهری و یا با زسازی پروژه های مسکونی در همان محل، برنامه ریزان، طراحان و حافظان میراث و محیطزیست را به این فکر انداخته است که نگهداری، تعمیر و نوسازی این بناها، از جهات بسیاری، نافعتر از تخریب و ساخت مجدد آنها است. هر یک از این مجتمعها، با صرف هزینه های چشمگیر و در پاسخ به یک نیاز و با توجه به انعکاس نوعی از تفکر و ارزش تاریخی ساخته شدهاند و همزمان با ارزش های تاریخی و میراثی و گاهملی که هر یک از این بناها دارند، چرخه عمر این بناها، تعیین می کنند که هزینههای هنگفتی که برای ساخت هر یک از آنها لازم است، هر چند سال یک بار بر جامعه تحمیل شود. انرژی که برای تخریب، جابجایی آوار، تهیه و جابجایی مصالح و ساخت بناهای جدید لازم است به صورت میزان گاز کربنیکی که وارد جو می شود محاسبه کرد و نیز زباله های ساختمانی که به محیطزیست تحمیل می شود، به این آسیب اضافه کرد. با توجه به جایگاهی که این پروژه ها در یادآوری تاریخ و دوران تاثیرگذار اولین مسکن سازیهای بزرگ مقیاس شهری دارند و به ویژه نقشی که معماران ایرانی در طراحی این بناها داشتند، حفظ، نگهداری و بازسازی این بناها، از جهت نگهداری از میراث معماری و فرهنگی نیز اهمیت زیادی پیدا می کند. در پژوهش حاضر در نظر است با روش تحلیلی-توصیفی، به بررسی اصول مرمت شهری در ساختمانهای بلندمرتبه پرداخت.

کلیدواژه ها:

تبصرههای مرمت شهری ، مرمت شهری ، مداخله در بافت ، ساختمان بلندمرتبه