تبیین عوامل تاثیرگذار بر حس تعلق به مکان در فضاهای دانشگاهی ( مورد مطالعه دانشگاههای شهر همدان)

یکی از معانی مهم در ارتباط کیفیت محیطی، حس تعلق به مکان می باشد که در نهایت منجر به وجود آمدن رابطه ای معنادار بین احساس، شناخت و ادراک افراد با فضاست و می تواند باعث پیامدهای مثبت در عوامل اجتماعی، روانشناختی و فیزیولوژیکی شود. به همین منظور پژوهش حاضر با نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی موثر بر ایجاد حس تعلق به فضاهای دانشگاهی پرداخته شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش میدانی - پیمایشی است. جامعه آماری شامل دانشجویان سال سوم و چهارم کارشناسی و سال دوم کارشناسی ارشد معماری از چهار دانشگاه (دانشگاه بوعلی سینا، دانشگاه صنعتی همدان، دانشگاه پیام نور و آزاد اسلامی واحد همدان) انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ۶۱ سوالی محقق ساخته، با پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ (α =۰-۹۴۱) مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از روشهای همبستگی و تحلیل عاملی اکتشافی انجام شد. نتایج تحلیل عاملی نشان داد عوامل موثر بر حس تعلق شامل: طراحی محیطی فضای دانشگاه، کیفیت های آموزشی و فرهنگی، عوامل اجتماعی (رفتار اساتید و کارکنان با دانشجویان)، عوامل فردی (شرکت در فعالیت های علمی، فرهنگی و اجتماعی) به ترتیب بیشترین همبستگی را با حس تعلق به دانشگاه داشتند.

کلیدواژه ها:

حس تعلق به مکان ، دانشگاه ، عوامل کالبدی ، فضاهای دانشگاهی