ارزیابی آثار زیست محیطی در چرخه عمر بتن سبز حاصل از پسماندهای ساختمانی با رویکرد توسعه پایدار

یکی از ارکان توسعه پایدار، تالش در کاهش کاربرد منابع اولیه طبیعی و نیز بازیافت و استفاده مجدد از پسماندهای ساختمانی با کاربریهای مناسب می باشد. بتن متشکل از پسماندهای ساختمانی سازگار با محیط زیست را بتن سبز گویند. در این نوع بتن، کلمه سبز به مفهوم مصرف مواد سازگار با محیط زیست در بتن است که باعث ایجاد سیستم مقاوم و پایدارتری می شود. با توجه به آثار منفی صنعت تولید بتن و ساخت وساز بر محیط زیست از نظر انتشار گازهای گلخانه ای، مصرف انرژی و مصرف مصالح خام، جایگزینی بتن های معمولی با بتن سبز الزامی است. این پژوهش با هدف ارزیابی مقاومتی و اقتصادی بتن دوست دار محیط زیست (بتن سبز) به منظور تدوین و ارائه استراتژی های مدیریت تولید و استفاده از بتن سبز به انجام رسیده است. در این مقاله، بتن سبز به عنوان بتن تولید شده با پسماند ساختمانی برای کاهش مصرف انرژی، بهبود آثار زیست محیطی و استفاده از منابع طبیعی تعریف شده است. یکی از مسائل مهم مرتبط با بتن سبز این است که چگونه مواد جایگزین، پسماند سیمانی و سنگ دانه ها بر خواص بتن در مقایسه با بتن از سیمان پرتلند معمولی تاثیر می گذارند. مزیت حفاظت از منابع بتن سبز با استفاده از محصولات جانبی صنعتی مانند خاکستر بادی، سرباره کوره بلند، دود سیلیس و غیره به عنوان مواد چسبنده جایگزین و زباله های بازیافتی همچون پسماندهای ساختمانی و تخریب شده و سایر پسماندهای صنعتی به عنوان پرکننده های سنگدانه مشهود است. با این حال، کم یکردن آثار زیست محیطی اینگونه بتن ها مانند انتشار گاز دی اکسید کربن، چهره دوست دار محیط زیست در بتن سبز را نمایان می کند. ارزیابی چرخه حیات، یکی از قابل اعتمادترین ابزارها برای رسیدن به امتیاز وجود کربن در بتن سبز است. این مقاله یک روش گام به گام تخمین ردپای کربن بتن سبز حاصل از پسماند ساختمانی را با در نظر گرفتن تمام مراحل ممکن از چرخه عمر بتن از جمله مرحله پس از استفاده ارائه می کند. با در نظر گرفتن تمام جنبه های چرخه عمر برای بتن سبز می توان به یک رویکرد پایدارتر برای ساخت وساز دست یافت که در نتیجه مزایای قابل توجهی برای محیط زیست و جامعه به همراه خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

بتن سبز ، آثار زیست محیطی ، پسماندهای ساختمانی ، توسعه پایدار ، چرخه عمر