راویت شناسی در معماری باغ ایرانی؛ تحلیل ساختارهای داستانی و عناصر معماری

بیان مساله: باغ های ایرانی نه تنها به عنوان یک فضای فیزیکی بلکه به مثابه یک ساختار داستانی و فرهنگی نیز قابل بررسی است. این باغ ها، که در تاریخ و فرهنگ ایران جایگاه ویژه ای دارند، نمادی از بهشت و آرمان شهر بوده و در ادبیات و هنر ایرانی بارها بازتاب یافته اند. مساله ی اصلی پژوهش، چگونگی تعامل عناصر معماری باغ های ایرانی با داستان ها و روایت های فرهنگی است که در طول زمان شکل گرفته اند. با توجه به اهمیت باغ های ایرانی در فرهنگ و هویت فرهنگی، تحلیل روایت شناسی می تواند به فهم بهتر ارزش ها و مفاهیم فرهنگی نهفته در این معماری کمک کند. هدف پژوهش: هدف اصلی پژوهش بر آن است که کشف و تحلیل ارتباط میان ساختارهای داستانی و عناصر معماری در باغ های ایرانی می تواند به شناخت عمیق تر از معنای فرهنگی و تاریخی این باغ ها منجر شود و نشان دهد چگونه معماری می تواند به عنوان یک روایتگر عمل کند. روش تحقیق: در این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی است. ابتدا، به توصیف و بررسی دقیق عناصر معماری باغ های ایرانی پرداخته شده و سپس با استفاده از نظریات و روش های روایت شناسی، این عناصر مورد تحلیل قرار می گیرند. یافته ها: نشان داد باغ های ایرانی دارای ساختارهای داستانی پیچیده ای هستند که نه تنها در طراحی و عناصر فیزیکی بلکه در نامگذاری و افسانه های مرتبط با آن ها نیز منعکس شده اند. یافته ها نشان دهنده پیوند عمیق میان معماری و روایت در فرهنگ ایرانی است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از آن است که باغ های ایرانی به عنوان ساختارهای معماری و فرهنگی، داستان ها و روایت های متعددی را در خود جای داده اند. این باغ ها، به واسطه طراحی هنرمندانه و عناصر نمادین، توانسته اند مفاهیم عمیق فرهنگی و اجتماعی را منتقل کنند و همچنان نقش مهمی در هویت ملی و فرهنگ ایران ایفا کنند. همچنین، این نتایج می توانند به معماران و طراحان در ایجاد فضاهایی که حامل داستان ها و مفاهیم فرهنگی غنی هستند، کمک کنند.

کلیدواژه ها:

باغ ایرانی ، ساختار داستانی ، ادبیات و هنر ایرانی ، عناصر معماری ، هویت فرهنگی