استفاده از نمادهای معماری ایرانی در طراحی فضاهای دیپلماتیک: از عناصر تاریخی تا نمادهای معاصر

این پژوهش به بررسی کاربرد نمادهای معماری ایرانی در طراحی فضاهای دیپلماتیک با هدف تبیین چگونگی بهرهگیری از عناصر تاریخی و معاصر برای ارتقای هویت ملی و تعاملات فرهنگی سیاسی میپردازد. بیان مسئله - تحقیق به چالشهای طراحی فضاهای دیپلماتیک ایران اشاره دارد که در بسیاری موارد قادر به بازتاب کامل هویت فرهنگی و تاریخی کشور نبودهاند. این مسئله نهتنها به محدودیت در معرفی معماری غنی ایرانی منجر شده است، بلکه فرصتهای تقویت تعاملات بینالمللی را نیز کاهش داده است. در این راستا، این تحقیق به دنبال پاسخ به این سوالات است که؛ ۱ چگونه میتوان از نمادهای معماری تاریخی و معاصر ایرانی در طراحی فضاهای دیپلماتیک برای ارتقای - هویت ملی و تعاملات فرهنگی بهره برد؟ روششناسی این پژوهش شامل مطالعه اسنادی و تحلیل نمونههای عملی از فضاهای دیپلماتیک ایران و سایر کشورهاست که بهطور کیفی نقش نمادهای معماری در ایجاد محیطهای دیپلماتیک را بررسی میکند. یافتههای اصلی تحقیق نشان میدهد که تلفیق عناصر معماری ایرانی با زبان طراحی معاصر، ضمن حفظ هویت فرهنگی، قابلیتهای بیشتری در تعاملات دیپلماتیک و جذب مخاطبان بینالمللی ایجاد میکند. نتیجهگیری پژوهش بر ضرورت استفاده استراتژیک از نمادهای معماری ایرانی تاکید دارد که علاوه بر تقویت هویت ملی، ابزار قدرتمندی برای انتقال پیامهای فرهنگی و ایجاد پلهای ارتباطی موثر با جامعه جهانی محسوب میشود. پیامدهای تحقیق شامل ارائه چارچوبی برای طراحی محیطهای دیپلماتیک است که نهتنها نیازهای عملکردی و زیباییشناختی معاصر را برآورده کند، بلکه ارزشهای تاریخی و فرهنگی ایران را به نمایش بگذارد. تازگی این پژوهش در ارائه رویکردی میانرشتهای است که برای نخستین بار بهطور منسجم به بررسی نقش معماری ایرانی در فضاهای دیپلماتیک و تلفیق آن با طراحی معاصر میپردازد، و بدین ترتیب راهکارهایی نوین برای دیپلماسی فرهنگی ارائه میدهد.

کلیدواژه ها:

نماد ها ، معماری ایرانی ، طراحی ، فضاهای دیپلماتیک ، عناصر تاریخی ، نماد های معاصر