تقویت ارکان ارتباطات اجتماعی سالم در فضای معماری، در جهت تقویت هنجارهای اجتماعی جامعه ایرانی

عرصه معماری به عنوان پایگاهی که ارتباط فراوان و پیوسته ای با انسان ها دارد، اثر باالیی در اثرگذاری بر مبانی مرتبط با زیست انسانی دارد. در حال حاضر بحران های فراوانی در شاکله زیست شهری و اجتماعی به وجود آمده است. این موضوعات وابسته به تحولاتی است که در دوران معاصر بر بدنه زندگی افراد جهان گذرانیده شده است. انقلاب صنعتی، مدرنیزاسیون و همچنین سبک های جدید فکری و زیستی و از همه با اهمیت تر ارتباطات بین المللی باعث شده است که نوع زیست افراد در تمامی امور از جمله ارتباطات اجتماعی بسیار متحول شود. این تحول را می توان در قسمتی به صورت تحول مطلوب و در برخی موارد تحولات نامطلوب نامگذاری نمود. اکنون بیشتر جوامع چون سرزمین ایران از بحران هایی چون ارتباطات و تعاملات اجتماعی در سطوح مختلف ضررهای فراوانی در سطوح مختلف دریافت نموده است. از آنجایی که مرجع صدور زیست نوین و بین المللی و مبانی زیست اجتماعی مدرن ایران نبوده و از کشورهای غربی به آن صادر شده است، این موضوع باعث شده است مبانی چون فرهنگ و تاریخ و هویت نیز نادیده گرفته شود. در جهت برخورد با چنین موضوعاتی در ساختار معماری ارتباطات بینارشته ای با علومی چون روان شناسی و علوم اجتماعی پدید آمده است. در جهت پاسخ یه چگونگی پرداخت به اتفاقات نوین در جامعه انسانی معماری باید در فضاسازی خود تمهیدات ویژه ای را در نظر داشت. براین اساس این سوال مطرح می گردد که معماری چگونه می توان د در مبحث فضاسازی ارتباطات اجتماعی را تقویت نماید و به موارد هنجارهای اجتماعی ، جامعه ایرانی نیز توجه نماید؟ ساختار پژوهش حاضر با توجه به هدف گذاری شاخصه شناسی تخصصی معماری به صورت کیفی می باشد و در جهت تجزیه و تحلیل داده های تخصصی از روش توصیفی و تحلیل است فاده شده است. ماهیت پژوهش حاضر به صورت توسعه ای و کاربردی می باشد. یافته های پژوهش نشان داده اند که پاسخ به نیا زهای فیزیکی و روانی و ذهنی انسان می تواند گامی موثر در جهت حضور افراد در فضای معماری و ایجاد تعامل مطلوب بین آنها باشد.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، فضای معماری ، هنجار اجتماعی ، روان شناسی محیطی