بررسی و تحلیل طراحی دانشکده هنر و معماری جهت ارتقاء تعاملات اجتماعی با استفاده از فرم های انعطاف پذیر

از نگاه معماری، طراحی فضای آموزشی به شکل مستقیم و غیر مستقیم بر کارآمدی آموزش دانشجویان، تاثیر داشته و کیفیت آن باید مطابق با سیستم آموزشی و شیوه انتقال مطلب باشد. در مورد رشته های هنر و معماری به دلیل نیازهای عملکردی خاص آن ها، کارآمدی، الزامات بسیار فراوانی را مطرح می نماید و ریزبینی در طراحی فضاهای آموزشی معماری، به دغدغه بسیاری از طراحان تبدیل شده است. با توجه به این اهمیت و نیز تنوع نیازهای فضایی آموزش در این انتظامها رویکرد انعطاف پذیری در معماری، که پاسخ گوی بسیاری از نیاز های تغییر پذیر در فضای داخلی به شمار می رود. در فرآیند آموزش هنر علاوه بر استعداد بالقوه دانشجویان هنر، نقش محیطی فیزیکی آموزش را باید مورد توجه قرار داد. امروزه قابلیت انعطاف پذیری فضا به منظور پاسخگویی به تغییرات در طی زمان در طراحی، از اهمیت باالیی برخوردار است. انعطاف پذیری از شاخصه های کیفیت مکان است که می تواند رضایت کاربر را به عنوان اصلی مهم براورده سازد. این پژوهش بنا به ماهیت موضوع و اهدافی که برای آن پیش بینی شده است از نوع توصیفی-تحلیلی و در زمره تحقیقات کاربردی است و از نظر نحوه گردآوری داده ها تحقیقی توصیفی و البته میدانی است. این پژوهش تالش خواهد نمود با توجه به ارکان تاثیرگذار در ایجاد فضای انعطاف پذیر، مبادرت به ارائه الزامات طراحی یک محیط آموزشی نماید بگونه ای که بتواند ضمن افزایش تعاملات اجتماعی استفاده کنندگان، به محیطی با افزایش قابلیت یادگیری و خلاقیت منتج گردد.

کلیدواژه ها:

دانشکده هنر و معماری ، انعطاف پذیری ، تعاملات اجتماعی ، فضاهای آموزشی