تبیین ارتباط بین موسیقی سنتی و روح مکان معماری با تاکید بر روح مکان

بالاترین و زیباترین مرتبه برای هرچیز قرار گرفتن آن چیز در جایگاه حقیقی خویش، یعنی بستری مناسب و در خور ماهیت وجودی آن است. در ارتباط بین موسیقی و معماری، آنگاه که از مفهوم روح مکان سخن گفته می شود، بهترین جایگاه موسیقی در عرصه معماری، معماری که درخور ماهیت موسیقی است. بنابراین شناخت ماهیت و روح موسیقی از یک طرف و معماری از طرف دیگر، پیمودن این راه و به مقصد نهایی رسیدن آن ممکن می سازد. موسیقی آوای زندگی است و معماری خود موسیقی منجمد. موسیقی ایرانی از جمله هنرهایی است که سالها در بطن فرهنگ و هنر ایران ریشه دوانده و مدعی عرصه تفکر و بینش خاصی است که در آن روح ایرانی موج می زند. یکی از تعاریف رایج فرهنگ که در بسیاری از فرهنگ ها مصداق پیدا می کند «آنچه که با از یاد بردن همه چیز در ذهن می ماند و رسوب می کند» فرهنگ است. آنگاه که از فرهنگ سخن گفته می شود، عبارت است از ارتقای کیفی ارزش های موسیقی ایرانی. در این بحث ابتدا در مورد مکان که جدایی ناپذیر از معماری می باشد و به طور خاص مکانی که روح موسیقیایی در آن چیره می شود و نقش فضا در روح مکان و مرحله بعد به مقوله فرهنگ، بستر شکوفایی پندار و اندیشه می باشد پرداخته می شود. در این پژوهش، با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و با بهره گیری از ابزار گردآوری اطلاعات، همچون مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و جامعه آماری سعی شده است تا مفاهیم و اصول مرتبط با ارتقای کیفیت روح مکان به خصوص موسیقیایی بودن مکان مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

فضای معماری ، فضای موسیقی ، پیوند مفهومی موسیقی و معماری ، کالبد معماری و روح موسیقی