معماری فضاهای گمشده شهری به عنوان مکان دارای هویت شهری

هدف عمده از این پژوهش، بررسی معماری فضاهای زیر پل شهری از منظر هویت شهری است. روش تحقیق به صورت تحلیلی و توصیفی انجام شده است. از بررسی نمونه های جهانی این حاصل به دست می آید که افزایش زیبایی و نظارت بر فضا اقداماتی کارا در این جهت هستند. ایجاد عملکردهای جدید و اختطالط فضای اداری و فضای بازی و تجاری باعث ایجاد فضای مکث و تعاملات اجتماعی شده، نظارت بر فضا بیشتر گشته و به سرزندگی بسیار کمک می کند. مص الح طبیعی، حس انسانی القا می کنند و نورپردازی مناسب سبب استفاده درست از فضا شده و امکان بزه و جرم و جنایت را کاهش می دهد. فضای سبز و آب نما آسایش محیطی را افزایش داده و موجب کاهش صدای ناموزون ناشی از حرکت سواره بر روی پل می گردد. کاهش مقیاس عملکردی فضاها در سطح محله و طراحی فضاهای پیاده محور نیز می تواند موجب ارتقاء حضور انسانی در فضا و در نتیجه شکل گیری هویت مکانی و حس تعلق خاطر گردد.

کلیدواژه ها:

فضاهای گمشده ، هویت شهری ، معماری