نقد و بررسی آموزش معماری معاصر و تبیین راهکارهای مناسب جهت بهبود کیفی آموزش معماری

در بین حرفههای خالق و هنری، معماری منحصر به فرد و منعکس کننده قدمت، فرهنگ و خواستگاه آن است. تخیل محصول پردازش دانستهها و خاطرات تصویری است. هر چه دانیای درونی طراحی وسیعتر باشد دامنه خیال پردازی و خلاقیت به مراتب بزرگتر است. همانند سایر رشتههای درسی، بخشی از آموزش معماری در دانشگاه و بخش دیگر آن در بازار کار صورت میگیرد. به نظر میرسد روشهای امروزی آموزش و تمرین معماری ممکن است مناسب چالشهای آینده نباشد. در مدارس معماری، بیشتر به تاریخ معماری یا به شرایط حال توجه می شود و آینده کمتر به عنوان یک موضوع قابل بررسی مورد توجه قرار میگیرد در حالی که اندیشیدن به آینده به خصوص برای دانش آموزان امروز که زندگی و حرفه شان در آینده می باشد بسیار ضروری است. هدف از نوشتن این مقاله نقد و بررسی آموزش معماری معاصر و در ادامه تبیین راهکارهایی برای بهبود کیفی آموزش می باشد و آفرینشگری در معماری، معماری دیجیتال، ارزشیابی معماری و کار گروهی بررسی می شود. برای دستیابی به این موضوع از مقالات و کتب معماری استفاده شده است. با بررسیهای انجام گرفته می توان نتیجه گرفت آموزش یک مقوله چند محوری می باشد و تمامی عوامل در بهبود کیفیت آن دخیل هستند.

کلیدواژه ها:

آفرینشگری ، خلاقیت ، ارزشیابی ، کار گروهی ، دانشگاه ، بازار کار