بررسی تاثیر رنگ در ناخودآگاه جمعی انسان و هویت بخشی آن به فضا (با نگاه به فضاهای جمعی)

رنگ یکی از عناصری است که می تواند به سادگی و با هزینه ای کمتر از ساخت و ساز برای تعریف فضاها در ایجاد خوانایی، حفظ وحدت و ایجاد حس مکان موثر باشد. کنکاش در عناصر معماری، ما را به شناخت انسان و طبیعت وا می دارد. الگوی هندسی، کاربرد و نسبت تاثیر پذیری رنگ ها در معماری، موجب شده است که بناها به ارگانیسم زنده ای تبدیل شوند. از آنجایی که رنگ یکی از عوامل بسیار مهم در ارتباط با ادراک انسان از فضای اطرافش است، از این رو بررسی معناشناسی مفهوم رنگ در فرهنگ ها و تاثیر آن در چگونگی ادراک فضا مساله ای اساسی به شمار می آید. در این پژوهش ابتدا به معناشناسی رنگ و فضای معماری و نیز به ضمیر ناخودآگاه آدمی پرداخته و سپس به بررسی رنگ در فرهنگ های مختلف و تاثیر آن در فضای درون پرداخته خواهد شد و پس از تجزیه و تحلیل داده های اثرگذار بر این مسیر به مولفه های مفهومی از بیان محتوا خواهیم رسید که به اثرگذاری و هویت بخشی رنگ به فضا کمک شایانی می نماید. در راستای اهمیت این موضوع، هدف از تدوین پژوهش حاضر، بررسی تاثیر رنگ در فضای معماری است و هویت بخشی رنگ و نور در فضای داخلی بررسی شده است. این تحقیق به روش توصیفی و به شیوه اسنادی انجام شده است. پس از مطالعه و بررسی این موضوع اینگونه نتیجه گرفته می شود که انتخاب رنگ برای بناها، دکوراسیون داخلی و مبلمان فضا، رویکردهای مختلفی را در طراحی ایجاد و به آن هویت دهد. رنگ یکی از عوامل تعیین کنند سبک و سیاقی است که بدان طریق با محیط پیرامون خود ارتباط برقرار می کنیم و بیشتر از هر عامل مستقل دیگری می تواند فضای کسالت بار و یکنواخت اطراف را به مکانی روح بخش مبدل سازد.

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، رنگ ، هویت بخشی ، ذهن ناخودآگاه ، فضا