تاثیر محورهای عابرمدار شهری در توسعه گردشگری پایدار (نمونه موردی: پیاده راه علم الهدی رشت)

یکی از پدیده های مهم قرن بیستم، پرداختن به رشد و توسعه گردشگری است. گردشگری با توجه به سرعت پیشرفت جهان یکی از مهمترین و پویاترین فعالیت ها می باشد. معضالت محیط زیستی و نابودی منابع طبیعی جز اساسی ترین مشکلات صنعت گردشگری به شمار می آید. تمایلات بازار، فعالان گردشگری را به انجام رفتارهای سازگار با محیط زیست و پایدار هدایت می کند. به دنبال انقلاب صنعتی و سلطه اتومبیل در شهرها موضوع عابرپیاده به فراموشی سپرده شده است. پیاده راه اصلی ترین فضا برای جابه جایی انسان ها می باشد و این امکان را فراهم می کند که به مشاهده ی فعالیت ها و کشف ارزش های مکان در محیط پرداخته شود. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر محورهای عابرمدار شهری در توسعه گردشگری پایدار می باشد. همچنین این پژوهش درصدد پاسخ دهی به این سوال است که چه شاخصهای موثر بر توسعه گردشگری پایدار می باشد. این پژوهش در چارچوب روش توصیفی-تحلیلی و ترکیبی با بررسی نمونه موردی است. جهت گردآوری داده های پژوهش و سنجش نظر کاربران از روش میدانی، مطالعات کتابخانه ای و پرسشنامه و پیمایش میدانی استفاده شده است. در تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. با توجه به آزمون همبستگی پیرسون عامل کالبدی با متغیر طراحی جداره بیشترین تاثیر را در توسعه گردشگری پایدار پیاده راه علم الهدی رشت دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه گردشگری ، گردشگری پایدار ، محور عابرمدار ، پیاده راه علم الهدی