بازاندیشی در فضا: بازخوانی مدرنیسم در معماری مسکونی ایران و ترکیه

در دنیای معاصر، مفهوم 'برگردان' فراتر از انتقال کلمات از زبانی به زبان دیگر، به مثابه استعاره ای برای تبادل ایده ها، مفاهیم و فرهنگ ها در سطوح مختلف عمل می کند. این پژوهش به بررسی شیوه های ترجمه مدرنیسم در معماری مسکونی ایران و ترکیه در دوره پهلوی و جمهوری اول می پردازد و نشان می دهد که چگونه معماران این دو کشور از طریق ترجمه، مفاهیم نو را با هویت و سنت خود پیوند زده اند. این پژوهش از روش تحقیق کیفی و روش تحلیل محتوا برای بررسی نمونه هایی از معماری مسکونی ایران و ترکیه در دوره پهلوی و جمهوری اول استفاده می کند. در بخش نخست، به بررسی تعاریف و مفاهیم مرتبط با برگردان در معماری پرداخته. برای این منظور، از روش 'بازنگری پژوهش' استفاده شده. در بخش دوم، به طور خاص به بررسی روش های برگردان مدرنیسم در معماری مسکونی ایران و ترکیه پرداخته. برای این منظور، از روش 'تحلیل محتوا' استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که معماران مدرن در ایران و ترکیه از روش های مختلفی برای برگردان مدرنیسم به کار گرفته اند. برخی از این روش ها عبارتند از: همسان سازی فضایی، انطباق با بافت شهری، بیگانگی در محیط شهری. یافته های این پژوهش نشان می دهد که برگردان مدرنیسم در معماری مسکونی ایران و ترکیه فرآیندی چندوجهی است. در برخی موارد، برگردان مدرنیسم منجر به ایجاد یک سنت جدید معماری شده است، در حالی که در برخی موارد دیگر، منجر به ایجاد نوعی التقاط گرایی یا حتی بیگانگی شده است. برگردان مدرنیسم در معماری مسکونی ایران و ترکیه بازتابی از تالش این دو کشور برای یافتن جایگاه خود در دنیای مدرن است. این فرآیند نشان می دهد که چگونه هویت فرهنگی می تواند از طریق گفتگو و تعامل با ایده ها و مفاهیم خارجی شکل گرفته و بازتعریف شود.

کلیدواژه ها:

تئوری برگردان ، برگردان ، معماری مسکونی ، پهلوی اول ، جمهوری اول ، ترکیه