مطالعه و بررسی راهکارهای غیرفعال، جهت کاهش مصرف انرژی در معماری پایدار: تحلیل نمونههای موردی ایران و جهان

با افزایش چالش های زیست محیطی و مصرف بالای انرژی در ساختمان ها، بهره گیری از راهبردهای طراحی غیرفعال به عنوان یکی از روش های موثر برای کاهش مصرف انرژی و ارتقای پایداری معماری مطرح شده است. این پژوهش با تمرکز بر مناطق اقلیم معتدل و مرطوب، به تحلیل مفاهیم و راهکارهای طراحی غیرفعال در ایران و جهان پرداخته و تالش می کند به سوال اساسی درباره چگونگی بهینه سازی مصرف انرژی و کاهش وابستگی به سیستم های مکانیکی پاسخ دهد. هدف اصلی این تحقیق، شناسایی و ارزیابی راهبردهای موثر در کاهش مصرف انرژی، بهبود آسایش حرارتی، در عین ارتقای کیفیت زندگی ساکنان ساختمان ها است. روش تحقیق این مطالعه توصیفی-تحلیلی بوده و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است. در این راستا، از تحلیل منابع علمی معتبر، مقالات تخصصی، و کتب مرتبط برای بررسی اصول طراحی غیرفعال استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که راهبردهایی همچون تهویه طبیعی، عایق کاری حرارتی، مدیریت جهت گیری ساختمان، استفاده از مصالح با ویژگی ظرفیت حرارتی بالا، و بهره گیری از نور طبیعی می توانند تاثیر قابل توجهی در کاهش وابستگی به منابع انرژی غیرتجدیدپذیر داشته باشند. این پژوهش ضمن ارائه بینشی جامع از راهکارهای طراحی پایدار، بر اهمیت آموزش معماران و برنامه ریزان در جهت به کارگیری اصول طراحی معماری غیرفعال در ساختمان ها تاکید دارد. همچنین، نتایج تحقیق می تواند به عنوان راهنمایی موثر برای توسعه معماری پایدار و سازگار با محیط زیست مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

راهبردهای طراحی غیرفعال ، صرفه جویی انرژی در معماری ، آسایش حرارتی در ساختمان ها ، طراحی در اقلیم معتدل و مرطوب ، معماری زیست محیطی پایدار