تبیین شاخصه های طراحی فضای آموزشی اقامتی برای کودکان بدسرپرست

کودکان سرمایه های بی پایان هر جامعه می باشند. آنها به دنیا می آیند، بزرگ می شوند، تربیت و ساخته می شوند تا زندگی را ادامه دهند و فردا را متفاوت تر و بهتر از امروز بسازند. در واقع، کودکان دیروز و کودکان امروز هستند که کودکان فردا را تربیت می کنند تا این روند نسل ها دنیا را زنده نگه دارد. شکل گیری شخصیت کودکان از محیطی آغاز می شود که در آن محیط پرورش می یابند و آموزش می بینند. فضاهای آموزشی و اقامتی برای کودکان بدسرپرست، به دلیل شرایط خاص روانی و اجتماعی این کودکان، نیازمند طراحی هایی هستند که الوه بر تامین نیازهای آموزشی، بهبود وضعیت روحی و اجتماعی آنها را نیز در نظر بگیرد. این پژوهش با هدف تبیین شاخصه های طراحی چنین فضاهایی انجام شده است. سوال اصلی این است: چه معیارهایی در طراحی فضاهای آموزشی و اقامتی می تواند به ارتقاء کیفیت زندگی کودکان بدسرپرست کمک کند؟ نتایج نشان می دهد که شاخصه هایی مانند تامین حس امنیت و آرامش، طراحی محیطی با رنگ ها و فرم های مناسب، دسترسی به فضاهای تفریحی و بازی، تامین تعالیت های اجتماعی سازنده و همچنین استفاده از اصول روان شناسی محیطی، نقش کلیدی در بهبود کیفیت زندگی و رشد عاطفی و آموزشی این کودکان دارند. این شاخصه ها می توانند راهنمایی برای معماران و برنامه ریزان در ایجاد فضاهایی متناسب با نیازهای خاص این گروه از کودکان باشند. هدف پژوهش: این پژوهش با هدف طراحی فضای آموزشی اقامتی برای کودکان بدسرپرست به بررسی تبیین شاخصه های آن می پردازد. روش تحقیق: روش تحقیق در این پژوهش به صورت تحلیلی توصیفی با استفاده از منابع کتابخانه ای ت می باشد. نتیجه گیری: طراحی فضاهای آموزشی و اقامتی برای کودکان بدسرپرست با ید با تاکید بر شاخصه هایی مانند ایجاد حس امنیت، استفاده از طراحی های مبتنی بر روان شناسی محیط، دسترسی به فضاهای تفریحی و تعالیت های اجتماعی سالم انجام شود. این شاخصه ها نه تنها به بهبود وضعیت روحی و روانی این کودکان کمک می کنند، بلکه زمینه ساز رشد عاطفی، اجتماعی و آموزشی آنان نیز هستند. بهره گیری از این اصول می تواند نقش موثری در ایجاد محیطی پایدار و حمایتی برای کودکان بدسرپرست ایفا کند.

کلیدواژه ها:

آموزش ، اقامتگاه ، حس مکان ، کودکان بدسرپرست ، روانشناسی محیط