بررسی و مطالعه ویژگی های معماری بومی ژاپن

معماری ژاپن پیوندی عمیق و منطقی با طبیعت برقرار کرده است. تقریبا تمام مواد ساختمانی ریشه گیاهی دارند. چون که درجه حرارت، آب و هوای مرطوب باعث گردیده که ۹۰ درصد جزایر ژاپن تحت پوشش گیاهی قرار گیرند. الوارهای گونه های به خصوصی همانند گیاهان مخروطی همچون سدر، کاج، سرو، صنوبر برای ساخت اسکلت و استخوان بندی ساختمان و از درختانی برگ ریز چون بلوط و شاه بلوط برای تزئینات منزل در معماری سنتی استفاده شده است. در این میان کشورهای کهن نی دارند، اگر از گذشته ی معماری خود جدا بمانند و به سمت جهانی شدن پیش بروند، المانند ژاپن که سابقه معماری طولانی هویت منطقه، سنت های فرهنگی، اجتماعی، مذهبی و هنری جامعه به فراموشی سپرده می شود. در ژاپن اصول آیین های مذهبی با زندگی مردم آمیخته است و معماری هویتمند آن نیز بر پایه ی همین اصول می باشد. معماری ژاپن دارای انواع معابد، قصرها، مقابر (آرامگاه) و منازل شخصی است. معماری خانه ژاپنی ویژگی خاصی دارد و در کنار آن معماری معابد از جمله بودایی و شینتو هم دارای اصول و قواعد مخصوص به خود هستند. البته ناگفته نماند که با ورود آیین بودا در سال ۲۵۵ ی بسیاری از سنت الدمی های کهن ژاپن، از هم گسست. اکثر هنرهای ژاپنی با هنرهای چینی در هم آمیخت، به ویژه در معماری این اتفاق چشمگیرتر است. هدف پژوهش: این پژوهش با هدف شناسایی تاریخچه و بررسی هویت و ساختار معماری ژاپن می باشد. روش تحقیق: روش تحقیق در این پژوهش به صورت تحلیلی توصیفی با استفاده از منابع کتابخانه ای و مالی می باشد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش و با توجه به این نکته که هنر معماری ژاپن از قرن ها پیش تا کنون، با تغییرات فراوانی مواجه شده و سیر تکاملی داشته است. قدیمی ترین آثار معماری کشور ژاپن مربوط به دوران پیش از تاریخ یعنی میالدحدود پنج هزار سال قبل از می باشد. در این دوره، خانه های گودال هایی ابتدایی ساخته شدند که متناسب با شیوه زندگی مردم آن زمان بودند. قرن ها بعد و تحت تاثیر شیوه معماری چینی ت و اتاق الها، انبارهای غ های تشریفاتی تدفین مردگان هم در ژاپن ساخته شد.

کلیدواژه ها:

ژاپن ، معماری ، کیفیت ، هویت ، چوب ، سنت بودا