تاثیر اقلیم بر معماری بومی و پایدار

هدف از نوشتن این مقاله معرفی معماری با اقلیم منطقه گرم و خشک و نیز استفاده از معماری بومی در راه رسیدن به معماری پایدار می باشد. این مقاله درپی آن است تا بتواند چگونگی طراحی فضای معماری را در یک بستر فرهنگی براساس رویکرد بوم گرایی مورد بررسی قرار دهد. از دیرباز در معماری و شهرسازی سنتی شهرهای ایران، عامل اقلیم به عنوان یک پارامتر ویژه در طراحی، مورد توجه بوده است. شهر الر واقع در اقلیم گرم و خشک کشور، از نمونه شهرهای پایدار دنیا است که بافت تاریخی آن، علی رغم آسیب های کالبدی ناشی از تفکر مدرنیسم، به دلیل غنای شهرسازی و معماری متناسب با اقلیم، کارآمدی و سرزندگی خود را حفظ نموده است. با وجود این در روند طراحی و برنامه ریزی توسعه های جدید شهر، رعایت اصول پایداری از جمله طراحی متناسب با اقلیم، به فراموشی سپرده شده است. به همین منظور نشان می دهیم که باید همگام با بهره مندی از مواهب توسعه و پیشرفت صنعتی در جهت حفظ محیط زیست خود عمل نماییم، چرا که معماری بومی به صورت سازگاری با محیط زیست برای تامین پایداری فرهنگی و اقتصادی در دراز مدت ازم است. در این مقاله سعی گردیده با روش کتابخانه ای به تاثیرگذاری معماری بومی و پایدار منطقه گرم و خشک در شهر موردی الر پرداخته شود. این مقاله در پی درک اصول و ارزش های تکرارپذیر حاکم بر معماری خانه های گرم و خشک به عنوان یک معماری پایدار است و استخراج ویژگی های قابل تکرار آن در راستای دستیابی به اهداف معماری پایدار، از اهداف آن به شمار می رود. با فهم کاربردی بودن ارزش های استخراج شده این نوع از معماری پایدار، می توان به گونه هایی از معماری دست یافت که همچون معماری گذشته به خوبی کار می کند و پاسخگوی نیازهای انسانی است.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، معماری بومی ، معماری پایدار ، مناطق گرم و خشک