بررسی و تحلیل فرم و ساختار مفهومی معماری مساجد و فضاهای مذهبی ایران معاصر

در دوران معماری معاصر ایران، نگاه معماری مدرن و نوین و به دنبال آن معماران آکادمیک نسل جدید بر روی طراحی بناهای جدید، وحتی فضاهای قدسی و مذهبی از جمله مساجد، تاثیرهای فراوانی داشته است. یکی از مهمترین این تاثیرات تغییرات شکلی و فرمی فضایی مساجد در دوران معاصر است به نحوی که در دوره معاصر مساجد نوگرا به عنوان سبک و طراحی جدیدی از مسجد در فضای معماری و جامعه مطرح شده اند. در این مقاله پس از بررسی چند مورد از مساجد و بناهای مذهبی ساخته شده در دوره معاصر می توان نتیجه گرفت، ایده های طراحی جدید، نوآفرینی نمادها و خلق فرم های غیرتکراری و امروزی البته با توجه به اصول دینی و معنوی، الحاق عملکردهای متناسب با ضرورت های جامعه، به کارگیری مصالح و تکنولوژی نوین معاصر از ویژگی های بارز در طراحی مساجد معاصر است. ولی درست است که برخی دگرگونی های ناشی از پیشرفت فناوری در معماری مهم است، اما باید مرزی مشخص برای آن در نظر گرفته شود تا تغییرات در روند طراحی و سبک های نوین باعث تغییر مفاهیم واقعی انسانی در زمینه دینی و اسلامی نگردد و معماری مسجد در عین بداعت، همچنان نشانگر تعالیم اسلامی باشد. در غیر این صورت، محصول، نامرتبط با فضای عبادی و مذهبی است.

کلیدواژه ها:

مساجد ایران ، الگوهای طراحی نوین ، معماری و تکنولوژی ، معماری اسلامی ، معماری معاصر ، مساجد معاصر