تحلیل و ارزیابی نقش حس تعلق به مکان و زمان بر شاخصه های اجتماع - پذیری فضاهای باز عمومی

فضای عمومی یک فضای باز و در دسترس برای جمیع استفاده کنندگان می باشد که در آن افراد می توانند با یکدیگر برخورد و مالقات متفاوت داشته باشند. اجتماع پذیری در فضاهای باز عمومی بر پایه نیاز مردم منطقه به حس تعلق اجتماعی و تعامل با یکدیگر قرار دارد و این امر در یک فضای اجتماعی حمایت کننده در کنار تامین رفاه فیزیکی، اجتماع پذیری، حس مالکیت و دریافت عدالت در فضا مقدور خواهد بود. حس مکان، وابستگی های مردم و پیوستگی آنها با مکان هایشان و یا آنچه برخی آن را ساختار احساس نامیده اند را در بر می گیرد. فضاهای باز به عنوان فضاهای عمومی شهری که در ارتباط با زندگی اجتماعی و تعاملات شهروندان قرار دارد باید مناسب منطقه و طراحی درخور داشته باشد تا سبب مقبولیت هرچه بیشتر آن از سوی استفاده کنندگان شود و باعث ارتقا تعاملات اجتماعی و افزایش فعالیت های اجتماعی گردد. همانطور که مشخص است، تعلق مکانی به رابطه شاخص با یک فضای خاص و ویژه اطلاق می شود. پژوهش حاضر با مطالعه و بررسی مولفه های تاثیرگذار حس مکان و زمان و مفاهیم مرتبط با آنها، به تبیین و بررسی معیارهای اصلی بر شاخصه های اجتماع پذیری در فضاهای باز عمومی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

حس مکان ، حس زمان ، اجتماع پذیری ، فضای باز عمومی ، فعالیت اجتماعی ، تعاملات اجتماعی