معماری انعطاف پذیر و معماری پس از بحران در دوران پسا کرونا

زندگی انسان همیشه به یک شکل و یکنواخت نیست و هر روز و هر لحظه با اتفاقات مختلفی مواجه می شود. گاهی این اتفاقات کوچک و جزیی هستند، اما در مواقع دیگر اتفاقات بزرگ و پیچیده ای رخ می دهند که ممکن است باعث ایجاد بحران در زندگی افراد بشود. این بحران ها به دو دسته ی: ۱) (طبیعی سیل، زلزله، طوفان،...) و ۲) غیر طبیعی( جنگ، بهداشت، ...) طبقه بندی می شوند. یکی از اتفاقاتی که در سالهای اخیر رخ داد، شیوع ویروس کرونا و آغاز همهگیری جهانی آن بود. بیماری ای که از قبل پیش بینی نشده بود و همه ی جوانب زندگی مردم در سراسر جهان را دچار تغییر و دگرگونی کرد. در دوران همهگیری کرونا، مردم خانه نشینی اجباری را باید سپری می کردند که باعث شد با خالها و کمبودهای بسیاری در طراحی فضای سکونت خود مواجه شوند و بدنبال فضایی باشند که به تمام نیازهای آنها در خانه پاسخ مناسب داده شود. در این مقاله ما تلاش کردیم تا این کمبودها و مسایل را بررسی کنیم و به دنبال پاسخ مناسب به آن بودیم. در نهایت به انعطاف پذیری در معماری رسیدیم که در معماری کهن ایران نیز سابقه ای دیرین داشته است؛ به این صورت که در مواجه با بحران های طبیعی، معماری در سیستم طراحی اش پیش بینی هایی داشته است. همچنین در برابر بحران های غیر طبیعی( اجتماعی و...)، سازماندهی پالن و هم سازماندهی فضای ما نسبت به اتفاقات مهم تغییر رفتار می دادند. در نهایت با بررسی این کهن الگو با نیازهای زندگی امروزه ی ما، می توان گفت که معماری انعطاف پذیر می تواند نه تنها نیازهای زندگی امروز، بلکه نیازهای آینده ی افراد را نیز پاسخ دهد.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، معماری پس از بحران ، بیماری کرونا ، همه گیری