بررسی تطبیقی سبک معماری آرامگاههای مشاهیر ایرانی:کمال الملک،خیام،ابن سیناوباباطاهر

می توان گفت که یکی از ابعاد معماری آرامگاه در ایران، ایجاد ارتباط بین جهان مادی و معنوی می باشد و می توان د مفهوم رمزی و نمادین داشته باشد. معماری آرامگاهی یکی از مهم ترین تجلیات هنر معماری ایرانی و اسلامی می باشد. این بناها بخش مهمی از عقاید ایرانیان در گذشته به شمار میرفته است. در دوران معاصر به جهت معرفی متوفی به اجتماع و حفظ هویت فرهنگی و ملی آرامگاه و آرامگاه سازی مورد توجه قرار گرفت. با نگاهی به تاریخچه معماری متوجه می شویم که اکثرا آغاز معماری معاصر ایران را سال ۱۳۰۰ به بعد که مقارن با شروع دوره پهلوی اول و همزمان با اقدامات و اصالحات تجدد گرایانه اوست می دانند، در همین دوره به ساخت و بازساز ی برخی ابنیه آرامگاهی توجه بسیاری شده است. این پژوهش که به صورت توصیفی –تحلیلی می باشد به بررسی معماری آرامگاه های (کمال الملک ، خیام ، ابن سینا و باباطاهر)در معماری معاصر ایران پرداخته است.

کلیدواژه ها:

آرامگاه ، معماری معاصر ، ایران ، تاریخچه