کاربست مولفه های زمینه گرایی در طراحی معماری مجموعه های فرهنگی هنری در شهر تبریز

زمینه گرایی به عنوان رویکردی مهم در معماری بر حفظ ریشه های گذشته و تفاوت ها و ویژگی های فرهنگ تاکید داشته و ریشه در معماری بومی و محلی دارد. در این راستا طراحی معماری مجموعه های فرهنگی هنری با توجه به شرایط محیطی، فرهنگی و اجتماعی فضایی عمومی و مجموعه ای مقیاس شهری است که تعاملات فرهنگی و هنری در آن امکان وقوع داشته باشد. طراحی چنین مجموعه هایی دستاوردهای چهره شهروندان را فراهم می آورد که از این طریق دستیابی به راهکارهایی برای ایجاد فضای جمعی، تعالی فرهنگ و هنر و آشنایی با کارکست مولفه های زمینه گرایی می باشد که پاسخگوی بخشی از نیازهای اجتماعی شهروندان را در راستای تعالی فرهنگ و هنر و تلفیق هنر و ادبیات در شهرسازی مدرن با بافت کهن در شهر تبریز و همچنین طراحی مجموعه ای برای تعالی فرهنگ و هنر اصلی باعث ایجاد فضای مناسب برای انسان با توجه به انواع هنر و ادبیات شهر تبریز و همچنین تعاملات اجتماعی و فرهنگی فضایی برای گفتمان خواهد شد. در پژوهش با استفاده از روش تحلیلی توصیفی و گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی به بررسی مولفه های زمینه گرایی در طراحی مجموعه های فرهنگی هنری پرداخته شده است. در این پژوهش سعی شده با توجه به مبانی نظری، شاخصه های موثر بر طراحی مجموعه های فرهنگی هنری با رویکرد زمینه گرایی در شهر تبریز مورد بررسی قرار گیرد که در نهایت نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد توجه به مولفه های زمینه گرایی همچون (AHP) تحلیل سلسله مراتبی، ترکیب رنگ، مصالح، دسترسی، روابط فضایی، شکل و هندسه با توجه به ارزش های تاریخی، شرایط طبیعی، الگوهای رفتاری و در مقابل آن مواردی همچون ارزش ها و تعاملات بنا، مقیاس و تناسبات با اهمیت بوده و در نهایت نتیجه گیری بنا جهت دید و چشم انداز و جهت گیری بنا در محوطه های کم اهمیت قرار گرفته اند که در نتایج حاصل از این تحقیق در تدوین مبانی نظری طراحی مجموعه های فرهنگی هنری در شهر تبریز پرکار گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

مجموعه فرهنگی هنری ، زمینه گرایی ، فرهنگ