هارمونیهای حرکت: رونمایی از پیوند رقص-معماری

رسالت اصلی مقاله ی حاضر، روشن کردن رابطه پیچیده بین هنر رقص و طراحی معماری میباشد. در این راستا، با استفاده از یک چارچوب شناختی مبتنی بر تحلیل محتوای کیفی در مجموعه ای از ۲۴ مقاله و ۶ کتاب به بررسی دقیق عناصر موضوعی ظریف پرداخته و ارتباطات متقابل چند وجهی بین رقص و معماری را مشخص گردید. کاوش با شناخت تجسمی افته آغاز گردید که در آن درک فضایی فراتر از ادراک بصری است و گفتگوی لمسی بین ساکنان و محیط ساخته شده را تقویت می کند. استراتژیهای رقص، به ان شده توسط کوتس و مالپوس، به عنوان ابزار ضروری در طراحی معماری ظاهر می شوند که سازگاری و پویایی شبیه به روالهای رقص را فراهم می کنند. حرکت و جریان معماری، منعکس کننده سیالیت رقص، ساکنان را از طریق یک سفر ریتمیک و طراحی شده فضایی راهنمایی می کند. یافته های تحقیق در ادامه به ارتباط اجتماعی گسترش می یابد و نقش ابزاری تجربیات تجسمی افته مشترک در پرورش همدلی را برجسته می کند. ادغام اصول رقص، محیط های ساخته شده را به عرصه های درگیری بدنی تبدیل می کند و کاربران را به مشارکت فعال در روایت فضایی در حال گسترش دعوت می کند. مضامین دیگری که استخراج گردید، شامل ریتم های زمانی، بداهه نوازی، رقص حسی، داستان سرایی روایی، آیین، رقص دیجیتالی، تفاوت های ظریف سیاسی حاکم بر بدن و فضا، طراحی پایدار، دسترسی، و ضرورت استعمار زدایی می باشد. در خاتمه، این تحقیق کیفی مجموعه ای غنی از ملاحظات موضوعی در پیوند رقص-معماری را آشکار کرد و مرحله های پویا را برای حرکت مشترک و مشارکت جمعی متصور است. یافته های این مقاله به نوآوری زیبایی شناختی کمک می کنند و بر پتانسیل پرورش محیط های مسئولیت پذیر اجتماعی و فراگیر تاکید می کنند که به طور هماهنگ با تجربیات مختلف انسانی طنین انداز می شوند.

کلیدواژه ها:

رقص ، معماری ، هارمونیهای حرکت ، جنبش معماری ، طراحی فراگیر