اثر فرم ساختمان بر دریافت بهره حرارت خورشیدی: مقایسه ساختمان های بانک کار و پست مکانیزه در تهران

روش های غیرفعال دیوار توسط معماران جهت بهره وری انرژی در ساختمان استفاده شده اند. به کارگیری این روش ها عموما با هدف ایجاد اساس حرارتی و کاهش انتشار آلاینده ها بوده است. فرم به عنوان خط مقدم مواجهه با محیط بیرونی، چگونگی تماس ساختمان با عناصر اقلیمی از جمله تابش خورشیدی را تعریف می کند. در اساس پژوهش ها در شرایط یکسان برنامه ریزی و طراحی محیطی، شناخت فرم ساختمان به عنوان یکی از راهکارهای طراحی پایدار می تواند در کاهش مصرف انرژی موثر باشد. هدف این پژوهش تعریف نحوه دریافت حرارت خورشیدی در فرم های حرارتی سالانه ساختمان القا می کند. بررسی عملکرد یکی از گونه های متداول فرم ساختمان، اقدام به شبیه سازی و تحلیل نقش مولفه های جهت گیری و نسبت ابعادی لاغری (Slenderness) ضمن بررسی موقعیت های مختلف کتابخانه ای و روش توصیفی تحلیلی است. در این دوره به دلیل ورود تکنولوژی های مدرن از میان صنایع فولاد و نسبت گسترده به صنعت ساختمان، محل شکل گیری و تکثیر ساختمان های بانک کار و پست مکانیزه مورد مطالعه قرار گرفته است. با استفاده از ۳ پارامتر فرم، دمای سطوح حرارتی خورشیدی در ساختمان پست مکانیزه حدود ۲۰ درصد کمتر از ساختمان بانک کار بوده است.

کلیدواژه ها:

فرم ساختمان ، بهره حرارت خورشیدی ، بانک کار ، پست مکانیزه ، دیزاین بیلدر