تدوین مولفه های کالبدی معماری و شهرسازی در راستای مناسب سازی فضاهای آموزشی برای معلولین جسمی-حرکتی

رفتار انسان تحت تاثیر محیطی است که در آن زندگی می کند. محیط کالبدی به عنوان یکی از محیطهای موثر بر رفتار ساکنین باعث بروز واکنش های کاربران خود می شود(خوشایند یا ناخوشایند). این موضوع در مورد کودکان معلول مضاعف است زیرا این کودکان به سبب ناتوانیهای که دارند بسیار حساس و شکننده هستند. از این رو طراح باید با توجه به ویژگیها و محدودیت های این کودکان به دنبال تامین شرایط بهینه باشد. پژوهش حاضر که با هدف شناسایی مولفه های طراحی و مناسب سازی مراکز آموزشی معلولین جسمی-حرکتی انجام شده است، از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و برای گردآوری اطلاعات از منابع اسنادی و کتابخانهای بهره برده شده است. گفتنی است پژوهش های بسیاری پیرامون معلولین و فضاهای آموزشی انجام شده است اما پژوهش حاضر به طور خاص ضوابط کالبدی برای معلولین جسمی حرکتی را مورد بررسی قرار داده است، تا تصویر و راهنمای مدون و مشخص پیش روی طراحان و پژوهشگران این حوزه باشد. یافتهها حاکی از آن است با مناسب سازی مولفه های ذیل در کالبد معماری می توان آن را برای دانش آموزان معلول جسمی-حرکتی مناسب سازی کرد. این مولفه ها عبارتاند از: ۱- برابری و عدم تبعیض، ۲- دسترسی آسان، ۳- پرهیز از جداسازی کاربران، ۴- خوشایندی، ۵- انعطاف پذیری منطبق با اندازه توانایی های متفاوت، ۶- سادگی و قابل درک بودن، ۷- تالش و تحرک بدنی اندک جهت استفاده از فضا، ۸- آسایش در همه ابعاد(سمعی، بصری، دیداری، روانی، جسمی و..)، ۹- ابعاد و اندازه ها ی فضایی مناسب، ۱۰- ایمنی

کلیدواژه ها:

معماری ، فضای آموزشی ، معلولین جسمی-حرکتی