شناسایی عوامل موثر بر ایجاد احساس تعلق به مکان در هنرستان های کشاورزی (محدوده مورد مطالعه: شهرستان میناب)

مدرسه برای کودکان و نوجوانان بعد از خانواده دومین مکانی است که بخش زیادی از وقت خود را در آن می گذرانند. محیط آموزش دیده، تربیت شوندگان ارتباط برقرار کرده و به بازی و سرگرمی می پردازند. در این مدت با محیط روانی و فیزیکی مانوس نبوده و نسبت به آن احساس تعلق خاطر نداشته باشند. در چنین زمانی به سختی و تلخی به آنان خواهد گذشت و ممکن است استرس روحی انگیزشی افت تحصیلی، ترک تحصیل با فرار دانش آموز از مدرسه شود که در هر حالت تاثیرگذار برای خرده سیستم آموزشی و جامعه بی تردید خواهد داشت. پژوهش های گوناگون نشان می دهد که عدم احساس تعلق به مدرسه می تواند منجر به رفتارهای مخرب، افت تحصیلی و مشکلات رفتاری شود. این موضوع را مورد بررسی و تحلیل و واکاوی قرار داده است. در تحقیق حاضر که برای کمک به تحقق ظرفیت هنرستان های کشاورزی در ایجاد حس تعلق در هنرجویان است، محیط آموزشی برنامه ریزی شده با استفاده از مصاحبه و پرسشنامه جمع آوری اطلاعات و با کمک نرم افزار SPSS و روش برنامه ریزی استراتژیک (SWOT) تحلیل شده اند. یافته ها حاکی از آن است وجود بستر سرگرمی و نشاط و امکان آموزش علمی و تخصصی (آموزش محور) در هنرستان های کشاورزی می تواند در جذب دانش آموزان و ایجاد انگیزه تحصیلی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

هنرستان کشاورزی ، ترک تحصیل