تحلیل ساختاری نگاره های بزمی مکتب مینیاتور تهران

نگارگری ایرانی هنری اصیل و شرقی می باشد بزم موضوع ارزشمند و پرتنوع در ادبیات و هنر ایران است. همچنین ادامه این راه، هویت فرهنگی، ملی وعطف توجه به سوی آثار گرانبها در نگاره های بزمی حائزاهمیت می باشد محتوای تصاویر بزمی که در نگارگری ایرانی دیده می شود، اصولا مرتبط به متنی ادبی تصویر شده اند و عناصر بصری درون آن پایبند به اصول بینشی ادبیات فارسی می باشند. از میان استادان مینیاتوریست در مکتب تهران از بین حدود نوزده هنرمند نگارگر، به صورت ا نتخابی به معرفی و تحلیل در آثار چهار هنرمند؛ ابوطالب مقیمی تبریزی، محمدعلی اسماعیل زاویه، علی اسفرجانی، کلاراآبکار آغاز می شود. علت انتخاب این هنرمندان داشتن نمونه های موجود در نگاره های بزمی است، که به کسب هنر مینیاتور در مدرسه صنایع قدیمه در تهران پرداخته اند. گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع کیفی بوده و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات توصیفی - تحلیلی را تشکیل می دهد. پس از تجزیه و تحلیل در این تحقیق، موید این نکته به این صورت است که نگاره های بزمی با توجه به آداب و روسوم، داستانها و روایات، اشعار،که در ادبیات فارسی به آن اشاره شده شکل گرفته اند. مهمترین نتیجه قابل ذکر موضوعات به کار رفته در نگاره های بزمی: بزم های شاهانه، عاشقانه، عارفانه، بزم در دامان طبیعت می باشند ؛ همچنین عناصر شاخص در نگاره های بزم گرا، وجود انواع ظروف مخصوص میگساری (صراحی، دوستکانی، بط، قرابه، قنینه) و سازهای بزمی شامل؛ سازهای پوست صدا (دف، دایره)، سازهای زهی- مضرابی یا زخمه ای از خانواده سازهای (عود، تنبور، رباب، چنگ) می باشد. از مهم ترین کاربردهای موسیقی بزمی در تاریخ ایران، استفاده از موسیقی در جشن هاست و نوع موسیقی در باری است.

کلیدواژه ها:

نگاره ، بزم ، عناصر ، مکتب تهران