سطح، روند و الگوی همسان همسری تحصیلی در ایران

همسان همسری تحصیلی یا تشابه تحصیلی زوجین» یکی از ابعاد مهم رفتارهای ازدواج و انتخاب همسر است که به سبب پیامدهای مهم اجتماعی, اقتصادی و عاطفی آن مورد توجه پژوهشگران متعددی در سطح جهان قرار گرفته است. با این وجود. تاکنون اطلاعی در مورد تفاوت هاء تغییرات و سطروح همسان همسری تحصیلی در ایران در دسترس نیست.. مقاله حاضر با بهره گیری از منبع منحصربه فرد داده های فردی حاصل از نمونه دو درصدی سرشماری ۱۳۸۵ کشور چهار دهه تغییر در تشابه تحصیلی زوجین را بررسی می کند. برای این منظور» تغییرات در روند کلی همسان همسری تحصیلی و نیز الگوی خاص همسان همسری در هر یک از سطوح تحصیلی؛» برای زنان متولد در سال های ۱۳۲۰ تا ۱۳۶۰ مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج مبین آن است که برای متولدین یاد شده» متوسط سطح همسان همسری تحصیلی در ایران از حدود ۷۵ درصد به ۴۸ درصد تنزل یافته و در مقابل؛ نسبت زنانی که با شوهران دارای مدارک آموزشی پایین تر ازدواج کرده اند» از ۴ درصد به ۲۴ درصد افزایش یافته است. بر مبنای نتایج» چنین به نظر می رسد که همگام با کاهش همسان همسری تحصیلی؛ توزیع عدم سنخیت تحصیلی زوجین نیز از وضعیتی که در آن شوهران سطح تحصیلاتی بالاتر از زن داشته اند. به وضمیتی میل می کند که در آن سهم زنانی که تحصیلات بالاتر از شوهران شان دارندء به تدریج رو به افزایش است. علاوه بر این» بررسی روند تغییرات همسان همسری به تفکیک هر یک از سطوح تحصیلی نشان می دهد که روندها به سمت همسان همسری بیشتر در سطوح میانی تحصیلی و در عوض کاهش این نسبت در دو انتهای بالایی و پایینی توزیع تحصیلات در ایران است.

کلیدواژه ها:

همسان همسری تحصیلی ، مقاطع تحصیلی ، آموزش ، ازدواج ، همسرگزینی ، ایران