مدل بندی ساختاری عوامل تبیین کننده آسیب پذیری از خودکشی در میان دانشجویان دانشگاه های ایران

مقاله ی حاضر بر اساس داده ها و مستندات «طرح بررسی بهداشت روانی دانشجویان ورودی سال ۱۳۸۳ دانشگاه های تحت پوشش وزارت علوم (۱۳۸۴)»، به تبیین آسیب پذیری از خودکشی یا آمادگی برای ارتکاب آن در میان دانشجویان کشور می پردازد. این مقاله در یک تحلیل ثانویه با به کار بستن مدل معادلات ساختاری و استفاده از نرم افزار لیزرل، مدل تبیینی آسیب پذیری از خودکشی در میان دانشجویان کشور را مورد آزمون قرار داده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که دو مسیر علی به کار رفته در این مدل، مجموعا ۵۸ درصد از واریانس آسیب پذیری از خودکشی در میان دانشجویان کشور را تبیین می کند. مسیر اول بیانگر آن است که افسردگی همراه ناگواری های سخت در زندگی، موجب ایجاد احساس ناامیدی در فرد و افزایش آسیب پذیری از خودکشی در او می شود، و مسیر دوم موید آن است که تند خویی و پرخاشگری احتمال انجام رفتارهای تکانشی در هنگام عصبانیت و در نهایت آسیب پذیری از خودکشی را در میان دانشجویان افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری از خودکشی ، افسردگی ، احساس ناامیدی ، پرخاشگری ، رفتار تکانشی ، مدل معادلات ساختاری (SEM) ، لیزرل (LISREL) ، تحلیل ثانویه